ἀβέλτερος

English (LSJ)

ον, (α, ον Pl.Phlb.48c) silly, stupid, Ar.Nu.1201, Antiph. 324, Pl.R.409c, etc.; δόξαι Polystr.p.29W.; πρός τι Anaxandr.21; ἀ. τι παθεῖν D.19.338: c. inf., ἀ. ἀντιτείνειν Hierocl. in CA10p.434M.: irreg. Comp. ἀβελτερέστερος (s.v.l.) Gal.18(2).337: Sup. ἀβελτερώτατος Ar.Ra.989; of Margites, Hyp.Lyc.7. Adv. ἀβελτέρως = foolishly Polystr. l.c., Plu. 2.127e. (Comic formation, cf. βέλτερος.)

German (Pape)

[Seite 3] α, ον (das fem. ἀβελτέραν ἕξιν Plat. Phil. 48 c, neben ἄγνοιαν), einfältig, Ar. Nub. 1183, schol. ἀνόητος, ἀπαίδευτος, und a. com., z. B. Ggstz von ἔμφρωνAlex. Ath. XII, 562 b; πρὸς τὰ θεῖα Anaxandr. Stob. ecl. phys. 2, 1; superlat. Arist. Ran. 999; Dem. 9, 14. – Adv. Plut. de san. tu. p. 385.

Greek (Liddell-Scott)

ἀβέλτερος: -α, -ον, (Πλατ. Φιλ. 48, C), μηδαμινός, ἀνόητος, μωρός, βλάξ. Ἀριστοφ. Νεφ. 1201. Ἀντιφ., κτλ. ― «πρός τι Ἀναξανδρ. ἐν «κανηφόρῳ», 1. ἀβ. τι παθεῖν Δημ. 449, 26: ― ὑπερθ. -ώτατος Ἀριστοφ.. Βατρ. 989. περὶ Μαργίτου Ὑπερείδ. Λυκ. 6. Ἐπίρρ. -ρως Πλουτ. 2, 531C.

French (Bailly abrégé)

α, ον :
sot, stupide.
Étymologie: DELG formation plaisante et familière sur βέλτερος, avec ἀ augmentatif : « vraiment trop bon » (ironique).
Ant. ἔμφρων.

Spanish (DGE)

-ον
• Morfología: [-α, -ον Pl.Phlb.48c; sup. -ώτατος Ar.Ra.989, compar. ἀβελτέστερον Gal.18(2).337]
1 simple, bobo τί κάθησθ' ἀβέλτεροι; Ar.Nu.1201, ἀβελτερώτατοι κεχηνότες ... καθῆντο Ar.Ra.989, cf. Ec.768, ἠλίθιος κἀβέλτερος Ar.Th.290, cf. Amphis 41, Theophil.12.2, Pl.R.309c, Μαργίτης ὁ πάντων ἀβελτερώτατος Hyp.Lyc.7, ἰατρός Gal.18(2).337, δόξαι Polystr.Contempt.30.2, πρὸς τὰ θεῖα Anaxandr.22, μηδὲν ἀβέλτερον πάθητε D.19.338, cf. Men.Sam.653
•c. inf. ἀντιτείνειν Hierocl.in CA 10.
2 adv. ἀβελτέρως = tontamente τὰ ἀ. καὶ κενῶς ... λεγόμενα las afirmaciones tonta y vanamente realizadas Polystr.Contempt.30.2, cf. Plu.2.961e, αἰσχυνόμενοι Plu.2.127e.
• Etimología: Formado sobre el compar. βέλτερος q.u., tal vez c. ἀ- intensiva y valor irónico.

Greek Monotonic

ἀβέλτερος: -α, -ον, ανώφελος, ανόητος, αφελής, μωρός, σε Αριστοφ. κ.λπ.· υπερθ. ἀβελτερώτατος, στον ίδ.

Russian (Dvoretsky)

ἀβέλτερος: глупый, тупоумный Arph., Plat., Arst., Dem., Plut.

Frisk Etymological English

Grammatical information: adj.
Meaning: simple, stupid (Ar.).
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Perhaps from βέλτερος originally morally good, then too good, simple, with unclear prefix (Wackernagel GGN (1902) 745ff.; cf. Fraenkel Glotta 20, 94. Differently Osthoff MU 6, 177, Hatzidakis Glotta 11, 175f.)

Middle Liddell

good for nothing, silly, stupid, fatuous, Ar., etc.;—Sup. -ώτατος, Ar.

Frisk Etymology German

ἀβέλτερος: {abélteros}
Meaning: einfältig, dumm.
Derivative: woraus ἀβελτερία, ἀβελτερεύομαι, att. Wort,
Etymology: Wahrscheinlich mit pleonastischem Privativpräfix für βέλτερος ursprünglich sittlich gut, dann herabsetzend gutmütig, schlicht, einfältig, Wackernagel GGN 1902, 745ff.; vgl. Fraenkel Glotta 20, 94. Kaum mit Benfey Wurzellex. 1, 321, Osthoff IF 6, 6f., Seiler Steigerungsformen 93 als Bahuvrihi ohne das Bessere. Wieder anders Osthoff MU 6, 177, Hatzidakis Glotta 11, 175f.
Page 1,3