καρποφάγος: Difference between revisions
Ἡδύ γε δικαίους ἄνδρας εὐτυχεῖν ὁρᾶν → Gerechte Menschen glücklich sehen, das erfreut → Zu sehn, dass der Gerechte glücklich ist, erfreut
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{.*}}\n)({{elru.*}}\n)({{elnl.*}}\n)" to "$4$3$2$1") |
||
| Line 16: | Line 16: | ||
|btext=ος, ον :<br />qui se nourrit de fruits.<br />'''Étymologie:''' [[καρπός]], [[φαγεῖν]]. | |btext=ος, ον :<br />qui se nourrit de fruits.<br />'''Étymologie:''' [[καρπός]], [[φαγεῖν]]. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{elnl | ||
| | |elnltext=καρποφάγος -ον [καρπός, ἔφαγον] zich voedend met vruchten. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''καρποφάγος:''' (φᾰ) питающийся плодами (ζῷα Arst.). | |||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
| Line 25: | Line 28: | ||
|lsmtext='''καρποφάγος:''' -ον (φᾰγεῖν), αυτός που ζει τρώγοντας καρπούς, σε Αριστ. | |lsmtext='''καρποφάγος:''' -ον (φᾰγεῖν), αυτός που ζει τρώγοντας καρπούς, σε Αριστ. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{ls | ||
| | |lstext='''καρποφάγος''': -ον, ἔχων ὡς τροφὴν τοὺς καρπούς, τρώγων καρπούς, ἀντίθετον πρὸς τὰς λέξεις [[ζῳοφάγος]], [[σαρκοφάγος]] καὶ [[παμφάγος]], Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 1. 1, 26, Πολιτικ. 1. 8, 5, κ. ἀλλ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=καρπο-[[φάγος]], ον [φᾰγεῖν]<br />[[living]] on [[fruit]], Arist. | |mdlsjtxt=καρπο-[[φάγος]], ον [φᾰγεῖν]<br />[[living]] on [[fruit]], Arist. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 20:25, 2 October 2022
English (LSJ)
[φᾰ], ον, living on fruit, opp. σαρκοφάγος, παμφάγος, ζῷα Arist.HA488a15, cf. Pol.1256a25, Max.Tyr.35.7.
German (Pape)
[Seite 1329] Früchte essend, von Früchten lebend, Arist. polit. 1, 8 H. A. 1, 1.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui se nourrit de fruits.
Étymologie: καρπός, φαγεῖν.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
καρποφάγος -ον [καρπός, ἔφαγον] zich voedend met vruchten.
Russian (Dvoretsky)
καρποφάγος: (φᾰ) питающийся плодами (ζῷα Arst.).
Greek Monolingual
-ο, θηλ. και -α (Α καρποφάγος, -ον)
αυτός που τρέφεται κυρίως με καρπούς («τὰ μὲν σαρκοφάγα, τὰ δὲ καρποφάγα, τὰ δὲ παμφάγα», Αριστοτ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < καρπός + -φάγος (< θ. -φαγ-, πρβλ. ἐ-φάγ-ην, παθ. αόρ. β' του ἐσθίω), πρβλ. ανθρωποφάγος, χορτοφάγος.
Greek Monotonic
καρποφάγος: -ον (φᾰγεῖν), αυτός που ζει τρώγοντας καρπούς, σε Αριστ.
Greek (Liddell-Scott)
καρποφάγος: -ον, ἔχων ὡς τροφὴν τοὺς καρπούς, τρώγων καρπούς, ἀντίθετον πρὸς τὰς λέξεις ζῳοφάγος, σαρκοφάγος καὶ παμφάγος, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 1. 1, 26, Πολιτικ. 1. 8, 5, κ. ἀλλ.
