διασυρμός: Difference between revisions

From LSJ

Πρὸς εὖ λέγοντας οὐδὲν ἀντειπεῖν ἔχω → Loquenti bene, quod contradicam, habeo nihil → Wenn einer gut spricht, kenn' ich keinen Widerspruch

Menander, Monostichoi, 464
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2")
m (LSJ1 replacement)
Line 8: Line 8:
|Transliteration C=diasyrmos
|Transliteration C=diasyrmos
|Beta Code=diasurmo/s
|Beta Code=diasurmo/s
|Definition=ὁ, [[disparagement]], [[ridicule]], <span class="bibl">Phld.<span class="title">Vit.</span>p.37</span> J., <span class="bibl">D.S.14.109</span>, Longin.38.6, <span class="bibl">Ph.2.571</span> (pl.), <span class="bibl">Artem.3.25</span>.
|Definition=ὁ, [[disparagement]], [[ridicule]], Phld.''Vit.''p.37 J., D.S.14.109, Longin.38.6, Ph.2.571 (pl.), Artem.3.25.
}}
}}
{{DGE
{{DGE

Revision as of 11:22, 25 August 2023

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: διασυρμός Medium diacritics: διασυρμός Low diacritics: διασυρμός Capitals: ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ
Transliteration A: diasyrmós Transliteration B: diasyrmos Transliteration C: diasyrmos Beta Code: diasurmo/s

English (LSJ)

ὁ, disparagement, ridicule, Phld.Vit.p.37 J., D.S.14.109, Longin.38.6, Ph.2.571 (pl.), Artem.3.25.

Spanish (DGE)

-οῦ, ὁ
menosprecio, burla c. gen. obj. τῶν ποιημάτων D.S.14.109, εὐηθείας I.Ap.1.205, abs., Aristo Phil.14.6, Ph.2.571, Artem.3.24, Lyd.Mag.1.41
ret. ridículo, sátira Aquila 26.20, Alex.Fig.1.26, δ. τῶν ἔξω φιλοσόφων Sátira de los filósofos paganos Herm.Irris.tít., como figura con la que se exagera lo intrascendente o se minimiza lo importante, Longin.38.6, Tib.Fig.44, Isid.Etym.2.21.42.

German (Pape)

[Seite 604] ὁ, das Durchziehen, Verspotten; τῶν ποιητῶν D. Sic. 14, 109; καὶ κατάγελως, Artemid. 3, 24.

Russian (Dvoretsky)

διασυρμός:издевка, насмешка (τινος Diod.).

Greek (Liddell-Scott)

διασυρμός: ὁ, περίπαιγμα, περίγελως, Διόδ. 14. 109, κτλ.· ἰδίως, σχῆμα τοῦ λόγου, οὗ παράδειγμα ὑπάρχει παρὰ Δημ. 305. 3 κἑξ.· πρβλ. διασύρω.

Greek Monolingual

ο (AM διασυρμός)
διαπόμπευση, δημόσιος εξευτελισμός
νεοελλ.
δυσφήμηση της τιμής, της υπολήψεως
αρχ.
σχήμα λόγου που εξογκώνει το ασήμαντο —παραβάλλοντάς το με το σημαντικό— για να το γελοιοποιήσει.