εὐκέατος: Difference between revisions
Θεὸς πέφυκεν, ὅστις οὐδὲν δρᾷ κακόν → Deus est, qui nihil admisit umquam in se mali → Es ist ein göttlich Wesen, wer nichts Schlechtes tut
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)btext=(.*?:<br \/>)([\w\s'-]+)\.<br" to "btext=$1$2.<br") |
||
| Line 14: | Line 14: | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />facile à fendre.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[κεάζω]]. | |btext=ος, ον :<br />[[facile à fendre]].<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[κεάζω]]. | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
Revision as of 13:50, 8 January 2023
English (LSJ)
ον, poet. for foreg., κέδρου τ' εὐκεάτοιο Od.5.60; ἐρινεοῦ εὐ. Theoc.25.248.
German (Pape)
[Seite 1074] dasselbe, κέδρος Od. 5, 60; ἐρινεός Theocr. 25, 248.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
facile à fendre.
Étymologie: εὖ, κεάζω.
Russian (Dvoretsky)
εὐκέᾰτος: легко раскалывающийся (κέδρος Hom.; ἐρινεός Theocr.).
Greek (Liddell-Scott)
εὐκέᾰτος: -ον, ποητ. ἀντὶ τοῦ προηγ., κέδρου τ’ εὐκεάτοιο Ὀδ. Ε. 60· ἐρινεοῦ εὐκεάτοιο Θεόκρ. 24. 248. - Καθ’ Ἡσύχ.: «εὐκέατον· ξηράν. εὔσχιστον. εὔκαυστον».
English (Autenrieth)
(κεάζω): easily cleft or split, fissile, Od. 5.60†.
Greek Monolingual
εὐκέατος, -ον (Α)
ποιητ. τ. του ευκέαστος («ὀδμὴ κέδρου τ' εὐκεάτοιο», Ομ. Οδ.).
Greek Monotonic
εὐκέᾰτος: -ον (κεάζω), αυτός που σχίζεται ή χωρίζεται εύκολα, σε Ομήρ. Οδ.
