ψέλιον

English (LSJ)

later sometimes ψέλλιον (v.l. in X.Cyr.1.3.2, never in Hdt.), POsl.46.8 (iii A. D.), Supp.Epigr.7.428 (Dura, iii A. D.), in Inscrr. ψίλιον, ψίλλιον (qq.v.), τό:—
A armlet or anklet, ψέλιον περὶ ἑκατέρῃ τῶν κνημέων Hdt.4.168; mostly in plural ψέλια, a favourite ornament of the Persians, Id.3.20, 22, 9.80, X.An.1.2.27, Cyr.1.3.2; worn by women in Egypt, BGU1101.8 (i B. C.), POxy.259.11 (i A. D.), etc., and in Greece, Plu.2.142c.
2 an iron implement, perhaps agricultural, PCair.Zen.782 (a).42 (iii B. C.); ψελίου καὶ δρεπάνου PPetr.2p.113 (iii B. C.).
II οἱ Δωριεῖς ψέλλιον καλοῦσι τὸ ἄκρον· ὅθεν καὶ ἡμεῖς τὴν ἐπ' ἄκρων χειλέων λεγομένην προσῳδίαν ψιλὴν ἐκαλέσαμεν, ὥς φησι Τρύφων Ammon.Diff.p.143V. (ψέλιον is distinguished from ψάλιον by Ammon.Diff.p.142 V., Ptol.Asc.p.396H., but is the later form of ψάλιον acc. to Moer.p.420P., Sch.E.Ph.792 (ἔστι δὲ ψέλιον ὁ κρίκος τοῦ χαλινοῦ, ἢ ἁπλῶς ὁ κρίκος) and this may be the meaning in PCair.Zen. l. c.)

German (Pape)

[Seite 1392] τό, ion. Form statt ψέλλιον, gew. im plur. ψέλια, das Armband, Her. 3, 20. 22. 4, 168. 9, 80; bei den Attikern scheint aber überall die Form mit λλ herzustellen; sie wird auch ψελλίον aceentuirt, ist aber nicht als dim. zu betrachten; ψέλλια περὶ ταῖς χερσίν, Xen. Cyr. 1, 3,2. 8, 5,18; περὶ τοὺς καρποὺς τῶν χειρῶν, 6, 4,2 An. 1, 2,27.

French (Bailly abrégé)

ου (τὸ) ; mieux que ψέλλιον;
anneau pour parure ; particul. :
1 anneau pour les bras, bracelet;
2 anneau pour les jambes.
Étymologie: DELG ψαλόν.
Syn. ἀμφιδέαι, βραχιονιστήρ, κρίκος, περιβραχιόνιον, περίχειρον, σφιγγίον.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

ψέλιον -ου, τό, later ook ψέλλιον [~ ψάλιον] enkelband:; ψέλιον περὶ ἑκατέρῃ τῶν κνημέων φορέουσι χάλκεον zij dragen een bronzen band om elk van beide onderbenen Hdt. 4.168.1; meestal plur. ψέλια armbanden.

Russian (Dvoretsky)

ψέλιον: v.l. ψέλλιον τό
1 запястье, браслет Her., Xen., Plut., Luc.;
2 ножное кольцо Her.

Greek Monotonic

ψέλιον: ή ψέλλιον, τό, βραχιόλι ή κόσμημα του βραχίονα ή της κνήμης, Λατ. armilla, σε Ηρόδ., Ξεν.

Greek (Liddell-Scott)

ψέλιον: ἐν τοῖς Ἀντιγράφοις συχνάκις ψέλλιον, τό, κόσμημα τοῦ βραχίονος, ἢ της κνήμης, «βραχιόλι», Λατ. armilla, ψέλιον περὶ ἐκατέρῃ τῶν κνημέων Ἡρόδ 4. 168· κατὰ τὸ πλεῖστον ἐν τῷ πληθ. ψέλια, ἀγαπητὸν κόσμημα τῶν Περσῶν, ὁ αὐτ. 3. 20, 22., 9. 80, Ξεν. Ἀν. 2. 27, Κύρ. Παιδ. 1, 3, 2· ἐν Ἑλλάδι δὲ κόσμημα γυναικεῖον, Πλουτ. 2. 142 C.

Middle Liddell

ψέλιον, ορ ψέλλιον, ου, τό,
an armlet or anklet, Lat. armilla, Hdt., Xen.

Frisk Etymology German

ψέλιον: {psélion}
Forms: auch ψέλλιον und ψίλ(λ)ιον, äol. (Gramm.) σπέλ(λ)ιον (Schwyzer 266),
Grammar: meist pl. -ια n.
Meaning: Armband, Ring, Armgeschmeide, Fußspange (Hdt., X., hell. u. sp. Inschr. u. Pap. usw.),
Derivative: ψελιοφόρος Armbänder tragend (Hdt.), Aor. ψελιῶσαι στεφάνοις mit Kränzen zieren (AP), ψελιουμένη f. Bez. einer Statue des Praxiteles (Plin.).
Etymology: Kulturwort, wahrscheinlich orientalischer Herkunft. Die Verbindung mit ψάλλω u. Verw. ("schnellen"; Schwyzer 329) kann höchstens volksetymologisch sein. Vgl. ψάλιον.
Page 2,1132