εὐπροφάσιστος

English (LSJ)

[ᾰ], ον,
A with good pretext, plausible, αἰτία Th.6.105; ἀφορμαί Ptol.Tetr.2; εὐπροφάσιστον (sc. ἐστί) c. inf., App.BC3.76; εὐπροφάσιστα ἀδικεῖν Ph.2.496. Adv. εὐπροφασίτως Ptol.Tetr.6, Vett.Val.286.14.
2 easily admitting of pretexts, App.Pun.64.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
sous un prétexte spécieux.
Étymologie: εὖ, προφασίζομαι.

German (Pape)

leicht vorzuschützen, αἰτία Thuc. 6.105; wobei man leicht Ausflüchte machen kann, leicht zu entschuldigen, App. Pun. 64.

Russian (Dvoretsky)

εὐπροφάσιστος: легко доказуемый, благовидный (εὐπροφάσιστον αἰτίαν τινὸς ποιῆσαι Thuc.).

Greek (Liddell-Scott)

εὐπροφάσιστος: -ον, εὐάρμοστος, εὔλογος κατὰ τὸ φαινόμενον, αἰτία Θουκ. 6. 105. 2) εὐκόλως ἀποδεχόμενος προφάσεις, Ἀππ. Καρχηδ. 64.

Greek Monolingual

εὐπροφάσιστος, -ον (Α)
1. αυτός που χρησιμεύει εύκολα ως πρόφαση, ο ευλογοφανής
2. φρ. «εὐπροφάσιστόν (ἐστι)» — είναι εύλογο
3. αυτός που αποδέχεται εύκολα προφάσεις.
επίρρ...
εὐπροφασίστως (ΑΜ)
με ευλογοφανή τρόπο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + προ-φασίζομαι (πρβλ. α-προ-φάσιστος)].

Greek Monotonic

εὐπροφάσιστος: -ον, αυτός που έχει καλή πρόφαση, πειστικό πρόσχημα, εύσχημος φαινομενικά, σε Θουκ.

Middle Liddell

εὐ-προφάσιστος, ον
with good pretext, plausible, Thuc.

Lexicon Thucydideum

honestum praetextum habens, having an honorable excuse, 6.105.2.