ἀργικέραυνος

English (LSJ)

ἀργικέραυνον, with bright, vivid lightning, epithet of Zeus, Il.19.121, al., Orph.Fr.21a, 168, Pi.O.8.3, Cleanth. Stoic,1.122.

Spanish (DGE)

-ον
de luz muy viva, fulgurante epít. de Zeus Il.19.121, 20.16, 22.178, B.5.58, Pi.O.8.3, Orph.Fr.21a, Cleanth.Fr.Poet.1.32, Nonn.D.10.85, Q.S.2.442, Tz.Alleg.Il.20.23.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
à la foudre éclatante de blancheur.
Étymologie: ἀργός¹, κεραυνός.

German (Pape)

Ζεύς, mit hellleuchtendem Blitze, vocat. ἀργικέραυνε Il. 19.121, 20.16, 22.178; – Pind. Ol. 8.3. S. ἀργής.

Russian (Dvoretsky)

ἀργῐκέραυνος: мечущий яркие молнии (эпитет Зевса) Hom., Pind.

Greek (Liddell-Scott)

ἀργικέραυνος: -ον, ὁ ῥίπτων ἀπαστράπτοντας κεραυνούς, ἐπίθ. τοῦ Διός, Ἰλ. Π. 121, κ. ἀλλ., Πινδ. Ο. 8. 3.

English (Autenrieth)

god of the dazzling bolt, epithet of Zeus. (Il.)

English (Slater)

ἀργῐκέραυνος of the flashing thunderbolt — Διὸς ἀργικεραύνου (O. 8.3)

Greek Monolingual

ἀργικέραυνος, -ον (Α)
(επίθετο του Δία) αυτός που ρίχνει κεραυνούς που αστράφτουν.
[ΕΤΥΜΟΛ. < αργι - + -κεραυνος < κεραυνός(πρβλ. εγχεικέραυνος, τερπικέραυνος κ.ά.)].

Greek Monotonic

ἀργικέραυνος: ὁ, αυτός που ρίχνει αστραφτερούς κεραυνούς, σε Ομήρ. Ιλ.

Middle Liddell

wielder of bright lightning, Il.