ὀζώδης: Difference between revisions
Γαμεῖν ὁ μέλλων εἰς μετάνοιαν ἔρχεται → Ad paenitendum properat, qui uxorem accipit → Der Heiratswillige kommt zur Sinnesänderung
(6_7) |
(28) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ὀζώδης''': -ες, ([[ὄζος]], [[εἶδος]]) ὁ ἔχων κλάδους ἀντίθετ. τῷ [[ἄοζος]], Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 1. 5, 4, κ. ἀλλ. ΙΙ. ὁ ἔχων κόμβους ἢ ῥόζους, ἐπὶ ξύλου, [[αὐτόθι]] 3. 10, 4, ἴδε Πλίν. 16. 25. ΙΙΙ. (ἐκ τοῦ ὄζω) = [[ὀσμώδης]], Σχόλ. εἰς Νικ. Ἀλεξιφ. 436. | |lstext='''ὀζώδης''': -ες, ([[ὄζος]], [[εἶδος]]) ὁ ἔχων κλάδους ἀντίθετ. τῷ [[ἄοζος]], Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 1. 5, 4, κ. ἀλλ. ΙΙ. ὁ ἔχων κόμβους ἢ ῥόζους, ἐπὶ ξύλου, [[αὐτόθι]] 3. 10, 4, ἴδε Πλίν. 16. 25. ΙΙΙ. (ἐκ τοῦ ὄζω) = [[ὀσμώδης]], Σχόλ. εἰς Νικ. Ἀλεξιφ. 436. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=<b>(I)</b><br />-ες (Α [[ὀζώδης]], -ῶδες) [<i>όζος</i> (Ι)]<br /><b>1.</b> (για φυτά) αυτός που έχει όζους, κλάδους<br /><b>2.</b> (για [[ξύλο]]) αυτός που έχει ρόζους, κόμπους<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>ιατρ.</b> [[χαρακτηρισμός]] νόσου [[κατά]] την οποία εμφανίζονται όζοι ή οζίδια (α. «οζώδες [[ερύθημα]]» β. «[[οζώδης]] [[περιαρτηρίτιδα]]»).———————— <b>(II)</b><br />[[ὀζώδης]], -ῶδες (ΑΜ)<br />αυτός που αναδίδει δυσάρεστη [[οσμή]], [[δύσοσμος]], [[δυσώδης]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> θ. <i>ὀζ</i>- του <i>ὄζω</i> «[[αναδίδω]] δυσάρεστη [[οσμή]]» <span style="color: red;">+</span> κατάλ. -<i>ώδης</i>]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:05, 29 September 2017
English (LSJ)
(A), ες, (ὄζος)
A having branches, opp. ἄοζος, Thphr.HP1.5.4, al. ; of a form of coral, Dsc.5.122. II having knots in it, of timber, Thphr.HP3.10.4 (Comp.), cf. Plin.HN16.65.
ὀζώδης (B), ες, (ὄζω)
A = ὀδμώδης, EM775.8, Sch.Nic.Al.437, Tz.H. 8.991.
German (Pape)
[Seite 296] ες (ὄζος), ästig, zweigig, knotig, Theophr. u. Sp. ες (ὄζω), riechend, stinkend, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ὀζώδης: -ες, (ὄζος, εἶδος) ὁ ἔχων κλάδους ἀντίθετ. τῷ ἄοζος, Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 1. 5, 4, κ. ἀλλ. ΙΙ. ὁ ἔχων κόμβους ἢ ῥόζους, ἐπὶ ξύλου, αὐτόθι 3. 10, 4, ἴδε Πλίν. 16. 25. ΙΙΙ. (ἐκ τοῦ ὄζω) = ὀσμώδης, Σχόλ. εἰς Νικ. Ἀλεξιφ. 436.
Greek Monolingual
(I)
-ες (Α ὀζώδης, -ῶδες) [όζος (Ι)]
1. (για φυτά) αυτός που έχει όζους, κλάδους
2. (για ξύλο) αυτός που έχει ρόζους, κόμπους
νεοελλ.
ιατρ. χαρακτηρισμός νόσου κατά την οποία εμφανίζονται όζοι ή οζίδια (α. «οζώδες ερύθημα» β. «οζώδης περιαρτηρίτιδα»).———————— (II)
ὀζώδης, -ῶδες (ΑΜ)
αυτός που αναδίδει δυσάρεστη οσμή, δύσοσμος, δυσώδης.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. ὀζ- του ὄζω «αναδίδω δυσάρεστη οσμή» + κατάλ. -ώδης].
