ἄατος: Difference between revisions
ὁκόσα γὰρ ὑπὰρ ἐκτρέπονται ὁποίου ὦν κακοῦ, τάδε ἐνύπνιον ὁρέουσι ὥρμησε → for whatever, when awake, they have an aversion to, as being an evil, rushes upon their visions in sleep (Aretaeus, Causes & Symptoms of Chronic Disease 1.5.6)
(Bailly1_1) |
(big3_1) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=<i>p. contr.</i> [[ἆτος]];<br />ος, ον :<br />insatiable de, gén..<br />'''Étymologie:''' ἀ, [[ἄω]]. | |btext=<i>p. contr.</i> [[ἆτος]];<br />ος, ον :<br />insatiable de, gén..<br />'''Étymologie:''' ἀ, [[ἄω]]. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=(ἄᾰτος) -ον<br /><br /><b class="num">• Alolema(s):</b> [[ἄητος]] <i>Il</i>.21.395, A.<i>Fr</i>.3, Nic.<i>Th</i>.783; contr. [[ἆτος]] <i>Il</i>.5.388<br /><br /><b class="num">• Prosodia:</b> [ᾰᾱτος A.R.1.459, Q.S.1.217]<br />[[insaciable]], [[desmedido]], [[que exige todo esfuerzo]] ἄητον θάρσος <i>Il</i>.21.395, cf. Q.S.1.217, [[ἄατος]] ὕβρις A.R.1.459 (pero tb. se ha interpr. como 2 [[ἄατος]] q.u.), cf. A.<i>Fr</i>.3, ποηφάγος αἰὲν [[ἄητος]] Nic.l.c., cf. Hsch., Hdn.Gr.1.220<br /><b class="num">•</b>c. gen. Ἄρης [[ἆτος]] πολέμοιο <i>Il</i>.5.388, μάχης ἄατόν περ ἐόντα <i>Il</i>.22.218, [[ἄατος]] πολέμοιο Hes.<i>Th</i>.714<br /><b class="num">•</b>ἀπὸ τοῦ ἄω <i>Et.Sym</i>.α 5.<br /><br /><b class="num">• Etimología:</b> Cf. 3 ἄω<br />-ον<br />[[perjudicial]], [[dañino]] Hsch.<br /><br /><b class="num">• Etimología:</b> Quizá ἀ- intens. y [[ἄτη]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 11:43, 21 August 2017
English (LSJ)
contr. ἆτος, ον, (ἄω)
A insatiate, c. gen., ἄατος πολέμοιο Hes. Th.714; Ἄρης ἆτος πολέμοιο Il.5.388; μάχης ἆτόν περ ἐόντα 22.218: abs., ἄατος ὕβρις A.R.1.459. [First syll. short in Hes., long in A.R.]
ἄᾱτος, ον,
A = ἄητος (q.v.), Q.S.1.217.
German (Pape)
[Seite 1] (ἄω), unersättlich, πολέμοιο Hes. Th. 714, vgl. ἆτος; – ἄατος ὕβρις Ap. Rh. 1, 452, schädlich, ist wohl ἀατός zu schreiben; aber θάρσος ἄατον bei Qu. Hm. 1, 217 steht für ἄητον. Vgl. Buttm. Lexil. 1, 229 ff.
Greek (Liddell-Scott)
ἄᾰτος: συνηρ. ἆτος, ον· (ἄω, ἆσαι) ἀκόρεστος, μετὰ γεν. ἄατος πολέμοιο Ἡσ. Θεογ. 714. Ἄρης ἆτος πολέμοιο Ἰλ. Ε, 388, μάχης ἆτόν περ ἐόντα Χ, 218. Πρβλ. Βουττμ. Λεξιλ. ἐν λέξ.: - ἀπολ., ἄατος ὕβρις, Ἀπ. Ροδ. 1. 459. [Ἡ πρώτη συλλ. ἐν τῷ ἄατος εἶναι βραχεῖα παρ’ Ἡσυχ., ἀλλὰ μακρὰ παρ’ Ἀπ. Ροδ.]
French (Bailly abrégé)
p. contr. ἆτος;
ος, ον :
insatiable de, gén..
Étymologie: ἀ, ἄω.
Spanish (DGE)
(ἄᾰτος) -ον
• Alolema(s): ἄητος Il.21.395, A.Fr.3, Nic.Th.783; contr. ἆτος Il.5.388
• Prosodia: [ᾰᾱτος A.R.1.459, Q.S.1.217]
insaciable, desmedido, que exige todo esfuerzo ἄητον θάρσος Il.21.395, cf. Q.S.1.217, ἄατος ὕβρις A.R.1.459 (pero tb. se ha interpr. como 2 ἄατος q.u.), cf. A.Fr.3, ποηφάγος αἰὲν ἄητος Nic.l.c., cf. Hsch., Hdn.Gr.1.220
•c. gen. Ἄρης ἆτος πολέμοιο Il.5.388, μάχης ἄατόν περ ἐόντα Il.22.218, ἄατος πολέμοιο Hes.Th.714
•ἀπὸ τοῦ ἄω Et.Sym.α 5.
• Etimología: Cf. 3 ἄω
-ον
perjudicial, dañino Hsch.
• Etimología: Quizá ἀ- intens. y ἄτη.
