εὐεπίβατος: Difference between revisions
κακῆς ἀπ' ἀρχῆς γίγνεται [[τέλος]] κακόν → from a bad [[beginning]] comes a bad end (Euripides' Aeolus fr. 32)
(Bailly1_2) |
(15) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />facile à gravir, à escalader.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[ἐπιβαίνω]]. | |btext=ος, ον :<br />facile à gravir, à escalader.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[ἐπιβαίνω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[εὐεπίβατος]], -ον (Α)<br /><b>1.</b> αυτός τον οποίο μπορεί να ανεβεί [[κάποιος]] με [[ευχέρεια]] («[[εὐεπίβατος]] [[λόφος]]», <b>Στράβ.</b>)<br /><b>2.</b> ο [[ευπρόσβλητος]] («ὅ, τι ἂν ἀσθενὲς ἴδωσι τῆς ψυχῆς καὶ... εὐεπίβατον», <b>Λουκιαν.</b>)<br /><b>3.</b> αυτός τον οποίο μπορεί [[κάποιος]] να διασχίσει, να διαβεί με [[ευκολία]] («[[εὐεπίβατος]] ἔρημος»)<br /><b>4.</b> αυτός που [[είναι]] εύκολο να πραγματοποιηθεί, ο [[εφικτός]]<br /><b>5.</b> ο [[προσιτός]], ο ευκολοπλησίαστος.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ευ</i> <span style="color: red;">+</span> <i>επι</i>-[[βατός]] (<span style="color: red;"><</span> <i>επι</i>-[[βαίνω]])]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:14, 29 September 2017
English (LSJ)
ον,
A easy to ascend, λόφος Str.5.3.7; τεῖχος Polyaen. 6.5; καταρράκται App.BC5.82 (Comp.). II easy of attack, τόποι Ph.Bel.94.40: metaph., Id.1.459, Luc.Cal.19.
German (Pape)
[Seite 1065] leicht zu besteigen, leicht zugänglich, λόφος Strab. V p. 234; Sp. Uebertr., ἀσθενές τι καὶ εὐεπ. τῆς ψυχῆς Luc. calumn. 19.
Greek (Liddell-Scott)
εὐεπίβᾰτος: -ον, ὃν εὐχερῶς ἀναβαίνει τις, λόφος Στράβων 234, Πολύαινος 6. 5· εὐπρόσβλητος, Λουκ. π. Διαβολ. 19.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
facile à gravir, à escalader.
Étymologie: εὖ, ἐπιβαίνω.
Greek Monolingual
εὐεπίβατος, -ον (Α)
1. αυτός τον οποίο μπορεί να ανεβεί κάποιος με ευχέρεια («εὐεπίβατος λόφος», Στράβ.)
2. ο ευπρόσβλητος («ὅ, τι ἂν ἀσθενὲς ἴδωσι τῆς ψυχῆς καὶ... εὐεπίβατον», Λουκιαν.)
3. αυτός τον οποίο μπορεί κάποιος να διασχίσει, να διαβεί με ευκολία («εὐεπίβατος ἔρημος»)
4. αυτός που είναι εύκολο να πραγματοποιηθεί, ο εφικτός
5. ο προσιτός, ο ευκολοπλησίαστος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + επι-βατός (< επι-βαίνω)].
