Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

criminosus: Difference between revisions

From LSJ

Ποιητὴς, ὁπόταν ἐν τῷ τρίποδι τῆς Μούσης καθίζηται, τότε οὐκ ἔμφρων ἐστίν → Whenever a poet is seated on the Muses' tripod, he is not in his senses

Plato, Laws, 719c
(Gf-D_3)
(3_4)
Line 4: Line 4:
{{Gaffiot
{{Gaffiot
|gf=<b>crīmĭnōsus</b>,¹² a, um ([[crimen]]),<br /><b>1</b> d’accusateur, qui comporte des accusations, des imputations ; médisant, agressif : criminosior [[oratio]] Her. 4, 52, discours ayant [[plus]] de force accusatrice ; [[res]] alicui criminosa Cic. Verr. 2, 5, 46, fait donnant lieu à une accusation contre qqn ; [[criminosus]] [[homo]] Cic. Clu. 94, accusateur passionné, homme agressif ; criminosi iambi Hor. O. 1, 16, 2, ïambes satiriques ; criminosissimus [[liber]] Suet. Cæs. 75, 5, infâme libelle<br /><b>2</b> [[digne]] de reproche, blâmable, criminel : Apul. Apol. 40 &#124;&#124; <b>crīmĭnōsus</b>, ī, m., un criminel : Tert. Idol. 14 &#124;&#124; un accusé : Hier. Ep. 147, 9.||<b>crīmĭnōsus</b>, ī, m., un criminel : Tert. Idol. 14||un accusé : Hier. Ep. 147, 9.
|gf=<b>crīmĭnōsus</b>,¹² a, um ([[crimen]]),<br /><b>1</b> d’accusateur, qui comporte des accusations, des imputations ; médisant, agressif : criminosior [[oratio]] Her. 4, 52, discours ayant [[plus]] de force accusatrice ; [[res]] alicui criminosa Cic. Verr. 2, 5, 46, fait donnant lieu à une accusation contre qqn ; [[criminosus]] [[homo]] Cic. Clu. 94, accusateur passionné, homme agressif ; criminosi iambi Hor. O. 1, 16, 2, ïambes satiriques ; criminosissimus [[liber]] Suet. Cæs. 75, 5, infâme libelle<br /><b>2</b> [[digne]] de reproche, blâmable, criminel : Apul. Apol. 40 &#124;&#124; <b>crīmĭnōsus</b>, ī, m., un criminel : Tert. Idol. 14 &#124;&#124; un accusé : Hier. Ep. 147, 9.||<b>crīmĭnōsus</b>, ī, m., un criminel : Tert. Idol. 14||un accusé : Hier. Ep. 147, 9.
}}
{{Georges
|georg=crīminōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. ([[crimen]]), I) Anschuldigungen vorbringend od. enthaltend od. begründend, im üblen Sinne = anschwärzend, verunglimpfend, verleumderisch, [[gehässig]], a) v. Pers.: Cn. [[Pomponius]] ([[orator]]) [[acer]], [[acerbus]], [[criminosus]], Cic.: [[ille]] [[autem]] [[acerbus]], [[criminosus]], [[popularis]] [[homo]] ac [[turbulentus]], Cic. – b) v. Lebl.: cr. [[nomen]], Cic.: iambi, Hor.: [[quo]] gravior [[aut]] [[acrior]] [[aut]] criminosior [[oratio]] sit, Cornif. rhet.: criminosissimus [[liber]], Suet.: orationes in patres criminosae, Liv. – [[oft]] alqd criminosum est od. fit od. habetur, zB. [[quod]] si est criminosum, necessitatis [[crimen]] est, [[non]] voluntatis, Cic.: capram nominare criminosum et exitiale habebatur, Suet.: [[ille]] [[hoc]] putabat Verri ([[für]] [[Verres]]) criminosum [[fore]], si statuae essent deiectae, Cic.: si respondisset [[idem]] sentire et [[secum]] facere Sullam, [[tamen]] [[mihi]] [[non]] videretur in [[hunc]] id criminosum [[esse]] debere, Cic. – II) [[passiv]] (vgl. Prob. App. 201, 1) = [[mit]] [[Verbrechen]] befleckt, [[verbrecherisch]], v. Pers., Vulc. Gallic. Cass. 4, 5. Lampr. Commod. 3, 8. Tert. de idol. 14: v. Lebl., [[consensio]] cr., Cypr. de hab. virg. 17: [[nihil]] [[enim]], [[quod]] [[salutis]] ferendae gratiā fit, criminosum est, Apul. apol. 40. – subst., crīminōsus, ī, m., der [[Verbrecher]], Cassiod. var. 3, 57.
}}
}}

Revision as of 09:21, 15 August 2017

Latin > English (Lewis & Short)

crīmĭnōsus: a, um, adj. crimen, I.,
I full of reproaches, reproachful, accusalory, calumniating, slanderous (class.): ne cum me nimium gratum illi esse dicant, id mihi criminosum esse possit, Cic. Planc. 2, 4; id. Verr. 2, 2, 67, § 162; cf.: in hunc, id. Sull. 13, 36: nomen, id. Planc. 19, 46: orationes, Liv. 8, 12, 14: iambi, Hor. C. 1, 16, 2: criminosissimus liber, Suet. Caes. 75; cf. Quint. 9, 2, 23: ille acerbus, criminosus, popularis homo ac turbulentus, Cic. Clu. 34, 94.—Hence, subst.: crīmĭnōsus, i, m., a guilty man, Cassiod. Var. 3, 57.— Comp., Auct. Her. 4, 40, 52.—Adv.: crī-mĭnōsē, reproach fully, slanderously, Cic. Rosc. Am. 20, 55; Sall. J. 64, 5; Liv. 38, 43, 7; 40, 9, 13; Tac. A. 16, 20.—Comp., Cic. Brut. 34, 131; Tac. H. 3, 38.—Sup., Suet. Tib. 53.

Latin > French (Gaffiot 2016)

crīmĭnōsus,¹² a, um (crimen),
1 d’accusateur, qui comporte des accusations, des imputations ; médisant, agressif : criminosior oratio Her. 4, 52, discours ayant plus de force accusatrice ; res alicui criminosa Cic. Verr. 2, 5, 46, fait donnant lieu à une accusation contre qqn ; criminosus homo Cic. Clu. 94, accusateur passionné, homme agressif ; criminosi iambi Hor. O. 1, 16, 2, ïambes satiriques ; criminosissimus liber Suet. Cæs. 75, 5, infâme libelle
2 digne de reproche, blâmable, criminel : Apul. Apol. 40 || crīmĭnōsus, ī, m., un criminel : Tert. Idol. 14 || un accusé : Hier. Ep. 147, 9.

Latin > German (Georges)

crīminōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (crimen), I) Anschuldigungen vorbringend od. enthaltend od. begründend, im üblen Sinne = anschwärzend, verunglimpfend, verleumderisch, gehässig, a) v. Pers.: Cn. Pomponius (orator) acer, acerbus, criminosus, Cic.: ille autem acerbus, criminosus, popularis homo ac turbulentus, Cic. – b) v. Lebl.: cr. nomen, Cic.: iambi, Hor.: quo gravior aut acrior aut criminosior oratio sit, Cornif. rhet.: criminosissimus liber, Suet.: orationes in patres criminosae, Liv. – oft alqd criminosum est od. fit od. habetur, zB. quod si est criminosum, necessitatis crimen est, non voluntatis, Cic.: capram nominare criminosum et exitiale habebatur, Suet.: ille hoc putabat Verri (für Verres) criminosum fore, si statuae essent deiectae, Cic.: si respondisset idem sentire et secum facere Sullam, tamen mihi non videretur in hunc id criminosum esse debere, Cic. – II) passiv (vgl. Prob. App. 201, 1) = mit Verbrechen befleckt, verbrecherisch, v. Pers., Vulc. Gallic. Cass. 4, 5. Lampr. Commod. 3, 8. Tert. de idol. 14: v. Lebl., consensio cr., Cypr. de hab. virg. 17: nihil enim, quod salutis ferendae gratiā fit, criminosum est, Apul. apol. 40. – subst., crīminōsus, ī, m., der Verbrecher, Cassiod. var. 3, 57.