ἀθώπευτος: Difference between revisions

From LSJ

Ἥξει τὸ γῆρας πᾶσαν αἰτίαν φέρον → Veniet senectus omne crimen sustinens → Bald kommt das Alter, das an allem trägt die Schuld

Menander, Monostichoi, 209
(big3_2)
(2)
Line 18: Line 18:
{{DGE
{{DGE
|dgtxt=-ον<br /><b class="num">I</b> [[no halagado]], [[no adulado]] c. gen. ἀ. τῆς ἐμῆς γλώσσης no halagado por mi lengua</i> E.<i>Andr</i>.459.<br /><b class="num">II</b> <b class="num">1</b>[[que no cede a la adulación]], [[al halago]] δίκαι Lyc.1399, ὑπηρέτις <i>Arsameia</i> 232 (I a.C.), de Dios, Gr.Nyss.<i>Or.Dom</i>.60.25.<br /><b class="num">2</b> fig. [[desabrido]] de un jabalí <i>AP</i> 6.168 (Paul.Sil.), de la falta de rocío ἀθωπεύτῳ τε γέγηθεν ἀδροσίῃ se goza de la urgente necesidad del rocío</i>, <i>GDRK</i> 60.2.17.<br /><b class="num">III</b> [[que no es adulador]], [[no complaciente]] εἶναι ἀθώπευτον καὶ ἀκολάκευτον Teles 4.44<br /><b class="num">•</b>fig. [[nada halagüeño]] γλυφίδες <i>SEG</i> 21.768 (Atenas IV d.C.).<br /><b class="num">IV</b> adv. -ως [[sin adulación]], [[sin halagos]], <i>IMEG</i> 168.34 (Talmis, imper.), Sch.Er.<i>Il</i>.9.559, Them.<i>Or</i>.15.193d.
|dgtxt=-ον<br /><b class="num">I</b> [[no halagado]], [[no adulado]] c. gen. ἀ. τῆς ἐμῆς γλώσσης no halagado por mi lengua</i> E.<i>Andr</i>.459.<br /><b class="num">II</b> <b class="num">1</b>[[que no cede a la adulación]], [[al halago]] δίκαι Lyc.1399, ὑπηρέτις <i>Arsameia</i> 232 (I a.C.), de Dios, Gr.Nyss.<i>Or.Dom</i>.60.25.<br /><b class="num">2</b> fig. [[desabrido]] de un jabalí <i>AP</i> 6.168 (Paul.Sil.), de la falta de rocío ἀθωπεύτῳ τε γέγηθεν ἀδροσίῃ se goza de la urgente necesidad del rocío</i>, <i>GDRK</i> 60.2.17.<br /><b class="num">III</b> [[que no es adulador]], [[no complaciente]] εἶναι ἀθώπευτον καὶ ἀκολάκευτον Teles 4.44<br /><b class="num">•</b>fig. [[nada halagüeño]] γλυφίδες <i>SEG</i> 21.768 (Atenas IV d.C.).<br /><b class="num">IV</b> adv. -ως [[sin adulación]], [[sin halagos]], <i>IMEG</i> 168.34 (Talmis, imper.), Sch.Er.<i>Il</i>.9.559, Them.<i>Or</i>.15.193d.
}}
{{lsm
|lsmtext='''ἀθώπευτος:''' -ον ([[θωπεύω]]),<br /><b class="num">I.</b> [[ακολάκευτος]], [[χωρίς]] [[κολακεία]]· <i>τῆς ἐμῆς γλώσσης</i>, από τη [[γλώσσα]] μου, από το [[στόμα]] μου, σε Ευρ.<br /><b class="num">II.</b> Ενεργ., αυτός που δεν κολακεύει, [[σκληρός]], [[απότομος]], [[τραχύς]], σε Ανθ.
}}
}}

Revision as of 17:15, 30 December 2018

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἀθώπευτος Medium diacritics: ἀθώπευτος Low diacritics: αθώπευτος Capitals: ΑΘΩΠΕΥΤΟΣ
Transliteration A: athṓpeutos Transliteration B: athōpeutos Transliteration C: athopeftos Beta Code: a)qw/peutos

English (LSJ)

ον,

   A unflattered, without flattery, τῆς ἐμῆς γλώσσης from my tongue, E.Andr.459.    2 not open to flattery, δίκαι Lyc.1399, cf. Nic. Dam.p.144 D.    II Act., not flattering, Telesp.44.8H.; hence, rough, rude, θήρ AP6.168 (Paul.Sil.); συρίγματα, of the Python, Pae.Delph.20; ἀδροσίη POxy.1796.17.    III Adv. -τως without flattery, Them.Or.15.193d.

Greek (Liddell-Scott)

ἀθώπευτος: -ον, = ἀκολάκευτος, ἄνευ κολακείας, τῆς ἐμῆς γλώσσης, ἐκ μέρους τῆς γλώσσης μου. Εὐρ. Ἀνδρ. 460. ΙΙ. ἐνεργ., ὁ μὴ κολακεύων, Τέλης παρὰ Στοβ. 524, ἐν τέλ.: ἐντεῦθεν, τραχύς, σκληρός, ἀπότομος, Ἀνθ. Π. 6, 168.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 non caressé, non flatté;
2 qui ne flatte pas ; rude, dur.
Étymologie: ἀ, θωπεύω.

Spanish (DGE)

-ον
I no halagado, no adulado c. gen. ἀ. τῆς ἐμῆς γλώσσης no halagado por mi lengua E.Andr.459.
II 1que no cede a la adulación, al halago δίκαι Lyc.1399, ὑπηρέτις Arsameia 232 (I a.C.), de Dios, Gr.Nyss.Or.Dom.60.25.
2 fig. desabrido de un jabalí AP 6.168 (Paul.Sil.), de la falta de rocío ἀθωπεύτῳ τε γέγηθεν ἀδροσίῃ se goza de la urgente necesidad del rocío, GDRK 60.2.17.
III que no es adulador, no complaciente εἶναι ἀθώπευτον καὶ ἀκολάκευτον Teles 4.44
fig. nada halagüeño γλυφίδες SEG 21.768 (Atenas IV d.C.).
IV adv. -ως sin adulación, sin halagos, IMEG 168.34 (Talmis, imper.), Sch.Er.Il.9.559, Them.Or.15.193d.

Greek Monotonic

ἀθώπευτος: -ον (θωπεύω),
I. ακολάκευτος, χωρίς κολακεία· τῆς ἐμῆς γλώσσης, από τη γλώσσα μου, από το στόμα μου, σε Ευρ.
II. Ενεργ., αυτός που δεν κολακεύει, σκληρός, απότομος, τραχύς, σε Ανθ.