ὕψος

English (LSJ)

εος, τό, (ὕψι)

   A height, ὕψος κρεῖσσον ἐκπηδήματος A.Ag.1376; εἰς ὕ. αἴρειν τινά E.Ph.404; κυπαρίττων ὕψη καὶ κάλλη Pl.Lg.625c; ὕ. ἔχειν, λαμβάνειν, rise some height, Th.1.91, 4.13, cf. 2.75; ἀφ' ὕψους [με] δισκοβόλησε Epigr.Gr.336 (Alexandria Troas): pl., Pl.Ti. 44d: abs. ὕψος, in height, opp. μῆκος, εὖρος, πλάτος, Hdt.1.50, 178, IG12.372.24, 22.1666A79, PMich.Zen.38.12, al. (iii B. C.); so ἐς ὕψος Hdt.2.13, 155.    II metaph., summit, crown, ὕ. ἀμαθίας Pl.Ep.351d; σεμνότητος Arist.Mu.398a12.    2 sublimity, grandeur, τῶν λόγων Metrod.Herc.831.8, cf. Longin.1.1, al.: pl., Id.3.4, 7.4.

Greek (Liddell-Scott)

ὕψος: -εος, τό, (ὕψι) ὡς καὶ νῦν, πρῶτον παρ’ Ἡροδ. (ἴδε κατωτ.), Αἰσχύλ. Ἀγ. 1376 (ἴδε ἐκπήδημα)· εἰς ὕψος αἴρειν τινὰ Εὐρ. Φοίν. 404· ὕ. ἔχειν, λαμβάνειν Θουκ. 1. 91., 4. 13, πρβλ. 2. 75· ἀφ’ ὕψους [με] δισκοβόλησε Ἑλλ. Ἐπιγράμμ. 336· ― ἀπολ., ὕψος, κατὰ τὸ ὕψος, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ μῆκος ἢ εὖρος, Ἡρόδ. 1. 50, 178· οὕτως, ἐς ὕψος ὁ αὐτ. 2. 13, 155. ΙΙ. μεταφορ., τὸ ὑψηλότατον σημεῖον, ἡ κορυφή, ἡ κορωνίς, ὕψος ἀμαθίας Πλάτ. Ἐπιστ. 351Ε· σεμνότητος Ἀριστ. περὶ Κόσμ. 6. 8· ἐν τῷ πληθ., Πλάτ. Τίμ. 46C· κυπαρίττων ὕψη, ἴδε κάλλος 3. 2) ὕψος λόγου ἢ ἐννοιῶν, Λογγῖν. 1. 1, κλπ.· ἐν τῷ πληθ., 3. 4, 7. 4.

French (Bailly abrégé)

ion. εος, att. ους (τό) :
1 hauteur, élévation ; ἐς ὕψος ou abs. ὕψος en hauteur ; fig. en parlant du style élévation du style, style sublime ; περὶ ὕψους « de sublimitate », ouvrage de [Longin];
2 cime, sommet ; fig. ὕψος ἀμαθίας, le comble, le summum de l’ignorance.
Étymologie: ὑπό.

English (Strong)

from a derivative of ὑπέρ; elevation, i.e. (abstractly) altitude, (specially), the sky, or (figuratively) dignity: be exalted, height, (on) high.

English (Thayer)

ὕψους, τό, from Aeschylus and Herodotus down, the Sept. for מָרום, קומָה, גֹּבַה, etc., height: properly, of measure, A. V. on high), rank, high station: ὕψος ἀρετῆς, Plutarch, Popl. 6).