ὑπερμενέων: Difference between revisions
Δεινότερον οὐδὲν ἄλλο μητρυιᾶς κακόν → Nulla est noverca pestis exitalior → Kein schlimmres Übel gibt's als eine Stiefmutter
(43) |
(6) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-οντος, ὁ, Α<br /><b>1.</b> εξαιρετικά [[ισχυρός]], [[κραταιός]]<br /><b>2.</b> <b>στον πληθ.</b> <i>οἱ ὑπερμενέοντες</i><br />αλαζονικοί, υπεροπτικοί.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Ποιητ. τ. του [[ὑπερμενής]] σχηματισμένος, για μετρικούς λόγους, με την κατάλ. -<i>έων</i> τών μτχ. (<b>πρβλ.</b> <i>δυσμεν</i>-<i>έων</i>: [[δυσμενής]], <i>ὑπερηνορ</i>-<i>έων</i>: [[ὑπερήνωρ]])]. | |mltxt=-οντος, ὁ, Α<br /><b>1.</b> εξαιρετικά [[ισχυρός]], [[κραταιός]]<br /><b>2.</b> <b>στον πληθ.</b> <i>οἱ ὑπερμενέοντες</i><br />αλαζονικοί, υπεροπτικοί.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Ποιητ. τ. του [[ὑπερμενής]] σχηματισμένος, για μετρικούς λόγους, με την κατάλ. -<i>έων</i> τών μτχ. (<b>πρβλ.</b> <i>δυσμεν</i>-<i>έων</i>: [[δυσμενής]], <i>ὑπερηνορ</i>-<i>έων</i>: [[ὑπερήνωρ]])]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ὑπερμενέων:''' -οντος, ὁ, μτχ. [[χωρίς]] ενεστ. σε [[χρήση]], υπερβολικά [[δυνατός]], [[ισχυρός]], σε Ομήρ. Οδ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 20:08, 30 December 2018
English (LSJ)
οντος, ὁ,
A exceedingly mighty, ἄνδρες ὑπερμενέοντες, for ὑπερμενέες, Od. 19.62. (No Verb ὑπερμενέω occurs: cf. ὑπερηνορέων.)
Greek (Liddell-Scott)
ὑπερμενέων: -οντος, ὁ, ὑπερβαλλόντως ἰσχυρός, κραταιός, ἄνδρες ὑπερμενέοντες, ἀντὶ ὑπερμενέες Ὀδ. Τ. 62. (Δὲν ὑπάρχει ῥῆμα ὑπερμενέω· πρβλ. ὑπερηνορέων).
French (Bailly abrégé)
οντος;
orgueilleux, arrogant.
Étymologie: ὑπερμενής.
English (Autenrieth)
οντος (μένος): part. as adj., haughty, Od. 19.62†.
Greek Monolingual
-οντος, ὁ, Α
1. εξαιρετικά ισχυρός, κραταιός
2. στον πληθ. οἱ ὑπερμενέοντες
αλαζονικοί, υπεροπτικοί.
[ΕΤΥΜΟΛ. Ποιητ. τ. του ὑπερμενής σχηματισμένος, για μετρικούς λόγους, με την κατάλ. -έων τών μτχ. (πρβλ. δυσμεν-έων: δυσμενής, ὑπερηνορ-έων: ὑπερήνωρ)].
Greek Monotonic
ὑπερμενέων: -οντος, ὁ, μτχ. χωρίς ενεστ. σε χρήση, υπερβολικά δυνατός, ισχυρός, σε Ομήρ. Οδ.
