ἀτημελής: Difference between revisions
Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ → I've been nailed to the cross with the Anointed One. But I live, no longer as me; it's the Anointed One who lives in me! The life that I'm now living in the flesh, I'm living in the Faith of the son of God, who loved me and gave himself over for my sake. (Galatians 2:20)
(3) |
(1b) |
||
| Line 27: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ἀτημελής:''' -ές,<br /><b class="num">I.</b> παραμελημένος, σε Πλούτ.<br /><b class="num">II.</b> [[απερίσκεπτος]]· επίρρ. [[ἀτημελῶς]] ἔχειν, στον ίδ. | |lsmtext='''ἀτημελής:''' -ές,<br /><b class="num">I.</b> παραμελημένος, σε Πλούτ.<br /><b class="num">II.</b> [[απερίσκεπτος]]· επίρρ. [[ἀτημελῶς]] ἔχειν, στον ίδ. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἀτημελής:''' <b class="num">1)</b> небрежный, находящийся в беспорядке, спутанный ([[κόμη]] Plut.);<br /><b class="num">2)</b> пренебрегающий (τινος Eur.). | |||
}} | }} | ||
Revision as of 05:56, 31 December 2018
English (LSJ)
ές,
A neglected, κόμη Plu.Ant.18. II of persons, careless, neglectful, χρημάτων E.Fr.184. Adv. -λῶς, ἔχειν τινός Plu.Agis 17; ἀτημελέως ἀλάληντο A.R.1.812 (v.l. -λέες).
German (Pape)
[Seite 386] ές, sorglos, nachlässig, Sext. Emp.; κόμη Plut. Ant. 18; ἀτημελῶς ἔχειν Agis 17.
Greek (Liddell-Scott)
ἀτημελής: -ές, παρημελημένος, κόμη Πλουτ. Ἀντ. 18. ΙΙ. ἐπὶ προσώπων, ἀμελής, ὀλίγωρος, χρημάτων Εύρ. (;) παρὰ Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 6. 27: - ἐπίρρ., ἀτημελῶς ἔχειν Πλουτ. Ἆγις 17· ἀτημελέως ἀλάληντο Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 812, μετὰ διαφ. γρ. -λέες.
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
négligé.
Étymologie: ἀ, τημελέω.
Spanish (DGE)
-ές
• Prosodia: [ᾱ-]
• Morfología: [jón. nom. plu. -έες A.R.1.812]
I 1descuidado, abandonado ἀτημελέες ἀλάληντο vagan sin que nadie se ocupe de ellas A.R.l.c.
•descuidado, desaseado κόμη Plu.Ant.18, τὸ δωμάτιον Them.Or.22.274b.
2 c. gen. que descuida, que no se ocupa μοῦσαν ... ἀργόν, φίλοινον, χρημάτων ἀτημελῆ E.Fr.184.
II adv. -ῶς descuidadamente ἁψαμένη τῶν πέπλων καὶ τῆς κόμης ἀ. ἐχόντων tocando sus vestiduras y cabellera en situación de abandono Plu.Agis 17.
Greek Monolingual
ἀτημελής, -ές (Α) τημελώ
1. παραμελημένος, απεριποίητος
2. αμελής, απρόσεκτος.
Greek Monotonic
ἀτημελής: -ές,
I. παραμελημένος, σε Πλούτ.
II. απερίσκεπτος· επίρρ. ἀτημελῶς ἔχειν, στον ίδ.
Russian (Dvoretsky)
ἀτημελής: 1) небрежный, находящийся в беспорядке, спутанный (κόμη Plut.);
2) пренебрегающий (τινος Eur.).
