ἐπίγαμος: Difference between revisions
Ὦ τύμβος, ὦ νυμφεῖον, ὦ κατασκαφὴς οἴκησις αἰείφρουρος, οἷ πορεύομαι πρὸς τοὺς ἐμαυτῆς → Tomb, bridal chamber, eternal prison in the caverned rock, whither I go to find mine own.
(4) |
(2) |
||
| Line 24: | Line 24: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ἐπίγᾰμος:''' -ον ([[γαμέω]]), αυτός που βρίσκεται σε [[ηλικία]] γάμου, σε Ηρόδ., Δημ. | |lsmtext='''ἐπίγᾰμος:''' -ον ([[γαμέω]]), αυτός που βρίσκεται σε [[ηλικία]] γάμου, σε Ηρόδ., Δημ. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἐπίγᾰμος:''' достигший брачного возраста ([[θυγάτηρ]] Arst., Dem.; ἀδελφῑδῆ Plut.). | |||
}} | }} | ||
Revision as of 20:20, 31 December 2018
English (LSJ)
ον,
A marriageable, masc. in Hdt.1.196; more freq. as fem., D.40.4, Pl. Ep.361d, Men.658, Epit.575, etc. II. = πατρῷος, Hsch. (fort. ἐπίπαμος· πατρῶχος).
German (Pape)
[Seite 931] heirathsfähig, (an der Heirath); Her. 1, 196; θυγάτηρ Dem. 40, 4; Men. fr. inc. 114; Plut. Cat. min. 30.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπίγᾰμος: -ον, ὁ ἔχων ἡλικίαν γάμου, Ἡρόδ. 1. 196, Δημ. 1009, 14, κτλ.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
nubile.
Étymologie: ἐπί, γάμος.
Greek Monolingual
ἐπίγαμος, -ον (Α) γάμος
αυτός που έχει ηλικία γάμου.
Greek Monotonic
ἐπίγᾰμος: -ον (γαμέω), αυτός που βρίσκεται σε ηλικία γάμου, σε Ηρόδ., Δημ.
Russian (Dvoretsky)
ἐπίγᾰμος: достигший брачного возраста (θυγάτηρ Arst., Dem.; ἀδελφῑδῆ Plut.).
