γαμέω

English (LSJ)

A fut. γαμέω Il.9.388,391, contr. γαμῶ A.Pr.764, S.OT1500, Ant.750, E.Or.1655, X.Cyr.5.2.12, etc.; later γαμήσω Plu.2.386c, Luc.Rh.Pr.8 (for γαμήσεις Tim.52 leg. γαμησείεις): aor. 1 ἔγημα Il. 14.121, etc.; later ἐγάμησα LXX Es.10.3, Ev.Marc.6.17, Luc.D Deor. 5.4, etc. (cf. infr. 11.2): pf. γεγάμηκα Ar.Lys.595, Pl.Lg.877e: plpf. ἐγεγαμήκει Th.1.126:—Med., fut. Ep. γαμέσσεται Il.9.394 codd., Att. γαμοῦμαι E.Ph.1673, Ar.Th.900, later γαμήσομαι Plu.Art. 26, etc.: aor. ἐγημάμην Od.16.392, Anacr.86, Is.5.5, etc.:—Pass., fut. γαμηθήσομαι J.AJ6.13.8, Ant.Lib.1.2, D.C.58.3, Hld.5.30, etc.: aor. ἐγαμήθην D.H.11.34, Str.10.4.20, etc.: poet. shortened γαμεθεῖσα v.l. in Theoc.8.91, cf. Eust.758.52: pf. γεγάμημαι X.An.4.5.24, D. 36.32: plpf. ἐγεγάμητο App.BC4.23: (γάμος):—marry, i.e. take to wife, of the man, Ἀδρήστοιο δ' ἔγημε θυγατρῶν one of his daughters, Il.14.121; ἔνθα δ' ἔγημε γυναῖκα Od.15.241; γ. γυναῖκα ἐς οἰκία, like ἄγεσθαι, Hdt.4.78: c. acc. cogn., γάμον γαμεῖν A.Pr.764,909; τὸν Ἑλένης γάμον… γήμας E.IA 467; γῆμαι γέκτρα βασιλέως the king's daughter, Id.Med.594: rarely c. dupl. acc., γάμους τοὺς πρώτους ἐγάμεε Κύρου δύο θυγατέρας (for πρῶτον ἐγάμεε… θυγατέρας) Hdt.3.88, cf. E.Tr.357; also γάμῳ γαμέω marry in lawful wedlock, D.39.26; ἐκ κακοῦ γῆμαι, ἐξ ἀγαθοῦ γῆμαι, marry a wife of mean or noble stock, Thgn.189, 190; ἐκ μειόνων X.Hier.1.28; ἐκ γενναίων E.Andr.1279; παρά τινος ib.975, Pl.Plt. 310c; ἐπὶ θυγατρὶ γ. ἄλλην γυναῖκα set a stepmother over one's daughter, Hdt.4.154, cf. E.Alc.372; ἐπὶ δέκα ταλάντοις τινὰ γαμεῖν marry a wife with a dowry of ten talents, And. 4.13.
2 of mere sexual intercourse, take for a paramour, Od. 1.36, Luc.Asin.32; γ. βιαίως σκότιον λέχος E.Tr.44.
3 later of the woman, ἐὰν γαμήσῃ ἄλλον Ev.Marc.10.12: abs., 1 Ep.Cor.7.28.
II Med., give oneself in marriage or give one's child in marriage:
1 of the woman, give herself in marriage, i.e. wed, c. dat., γαμέεσθαι τῷ ὅτεῴ τε πατὴρ κέλεται Od.2.113; γημαμένη ᾧ υἷϊ· ὁ δ' ὃν πατέρ' ἐξεναρίξας γῆμεν 11.273: abs., Hdt.4.117; σοὶ μὲν γαμεῖσθαι μόρσιμον, γαμεῖν δ' ἐμοί A.Fr.13; εἰς τύρανν' ἐγημάμην I married into a royal house, E. Tr.474; γήματο δ' εἰς Μαραθῶνα, i.e. she married Herodes of Marathon, IG14.1389 i 5 (ἥν τ' ἐγήματο is f.l. for ἥ τ' ἐγήματο in E.Med. 262): ironically of a henpecked husband, κεῖνος οὐκ ἔγημεν ἀλλ' ἐγήματο Anacr.86; so Medea to Jason, μῶν γαμοῦσα… σέ; did I marry you? E.Med. 606; ἐγημάμην, of a man marrying a rich wife, Antiph.46; γαμεῖται ἕκαστος (sens. obsc.) Luc.VH1.22; ὁ γαμηθεὶς ὡς παρθένος κἄπειτα γενόμενος ἀνήρ Phld.Sign.2; incorrectly, in later writers, γημάμενος Apollod.3.12.6, cf. Q.S. 1.728.
2 of parents, get their children married, betroth them, get a wife for the son, Πηλεύς θήν μοι ἔπειτα γυναῖκα γαμέσσεται αὐτός (where Aristarch. γε μάσσεται will seek or make suit for) Il.9.394:—Act. aor. 1 ἐγάμησα in this sense, Men.885.
III Pass., to be taken to wife: hence, marry a husband, Il.cc. ad init., PGrenf.2.76.11 (iv A. D.), etc.; rarely in correct authors, Poll.3.45.

Spanish (DGE)

(γᾰμέω) • Alolema(s): γάμημι Alc.5.11
• Morfología: [dór. pres. inf. γαμέν Stesich.148.22.8S.; fut. γαμέω Il.9.388, contr. γαμεῖ A.Pr.764, S.OT 1500, med. γαμέσσεται Il.9.394 (cód.), γαμοῦμαι Ar.Th.900; aor. ἔγημα Il.14.121, dór. 3 sg. γᾶμε(ν) Corinn.1.3.14, Pi.P.3.91, tard. ἔγημον PLond.1708.43 (VI d.C.), dór. inf. γαμῆν Alcm.1.17, γᾶμαι Theoc.3.40]
I en v. act.
1 tomar esposa, casarse el hombre, c. el ac. de la palabra ‘esposa’ o un determinante de ésta γήμαντα μνηστὴν ἄλοχον Il.9.399, ἔνθα δ' ἔγημε γυναῖκα Od.15.241, γυναῖκα ... ἐπιχωρίην Hdt.4.78, ἐπὶ θυγατρὶ ἀμήτορι ... ἔγημε ἄλλην γυναῖκα dio madrastra a su hija huérfana de madre Hdt.4.154, cf. E.Alc.372, D.S.2.39, τρῖς δὲ πόντω γᾶμε μέδων Ποτιδάων tres esposas tuvo el señor del Ponto, Posidón Corinn.l.c., γῆμαι δὲ κακήν tomar por esposa a una villana Thgn.185, cf. X.Hier.1.28, ἐγάμησεν ἣν ἐβουλόμην ἐγώ Men.Fr.781
•en gener. c. ac. de la pers. κούρην ... Ἀγαμέμνονος Il.9.388, παῖδα κόρην Ar.Lys.595, παρθενικὴν Hes.Op.699, cf. Theoc.l.c., τὰν Ἀφροδίταν Alcm.l.c., cf. Pi.l.c., Apollod.3.12.6, σὴν κασιγνήτην E.IT 682, τὴν Καλλίου γήμας ἀδελφὴν ἐπὶ δέκα ταλάντοις And.4.13, cf. PLond.l.c.
•tard., c. γυνή en dat. precedido de σύν: ὁ γαμῶν Διονύσιος σὺν τῇ γυναικὶ Σαραποῦτι en un contrato matrimonial POxy.265.6 (I d.C.)
•c. gen. partit. para indicar el origen de la mujer Ἀδρήστοιο δ' ἔγημε θυγατρῶν se casó con una de las hijas de Adrasto, Il.14.121, o más frec. c. giro prep. de gen. ἐκ κακοῦ ... ἔγημεν tomó esposa de baja condición Thgn.189, φίλων μὲν ἂν γήμαιμ' ἀπ' ἀνδρῶν E.Andr.975, γαμεῖν ... ἐκ γενναίων χρεών E.Andr.1279, παρ' ἐλευθέρων γαμοῦσι se casan con mujeres de condición libre Plu.2.666e, cf. Pl.Plt.310c, ἐκ μειόνων γαμεῖν X.Hier.1.28
•c. ac. int. γαμεῖ γάμον τοιοῦτον A.l.c., cf. Pr.909, γάμους τε τοὺς πρώτους ἐγάμεε Πέρσῃσι ὁ Δαρεῖος Darío hizo entre los persas bodas de la mejor categoría Hdt.3.88, τὸν Ἑλένης ... γάμον γήμας E.IA 467, ἀνόσιον γήμας γάμον E.El.926, cf. IA 464, γῆμαι ... λέκτρα βασιλέων tomar una esposa de familia real E.Med.594
•pero γάμῳ γεγαμηκέναι estar unido en matrimonio γάμῳ γεγαμηκὼς τὴν ἐμὴν μητέρα D.39.26
•uso abs. ᾧ τε Κρονίων ὄλβον ἐπικλώσῃ γαμέοντι (hombre) al que el Crónida colme de fortuna en su matrimonio, Od.4.208, κ' ᾆτα τίς γαμεῖ; S.l.c., γῆμαι καὶ παιδοποιήσασθαι LXX 2Ma.14.25, cf. Arr.Epict.3.22.81, τέθνηκας ... οὐ γαμήσας has muerto sin haberte casado Luc.Luct.13, ὁ γαμῶν el novio Charito 3.2.16
•op. ὁ ἄγαμος: ὁ γήμας el varón casado X.Hier.1.27, LXX 4Ma.16.9, ὁ γεγαμηκώς X.Smp.9.7, pero οἱ γαμοῦντες los novios, los contrayentes hombre y mujer, Phld.Mus.4.5.34, en un contrato matrimonial BGU 183.6 (I d.C.).
2 ocasionalmente y tard. casarse la mujer, irón. μῶν γαμοῦσα καὶ προδοῦσά σε; ¿acaso he sido yo la que se ha casado y te ha traicionado? Medea puesta en el papel de Jasón, E.Med.606, por distorsión cómica γαμῶ por γαμοῦμαι dice una mujer, Antiph.48, ἐγάμησεν Ἑλένη τὸν θεοῖς στυγούμενον Trag.Adesp.194 (interpr. por Hdn.Sol.301 como solecismo, aunque más bien se refiere al papel activo de Helena en la rel. amorosa), ἡ Ἀφροδίτη γαμεῖ Afrodita es la novia de una novia que va muy guapa, Charito 3.2.17
•en el NT sin matices καὶ ἐὰν γήμῃ ἡ πάρθενος 1Ep.Cor.7.28, cf. Iust.Nou.97.6 praef.
3 de uniones no legítimas o fuera del matrimonio unirse a, mantener relaciones sexuales el hombre Ἀτρεΐδαο γῆμ' ἄλοχον μνηστήν Egisto Od.1.36, ἣν δὲ παρθένον ... γαμεῖ βιαίως σκότιον Ἀγαμέμνων λέχος (Casandra) la doncella a la que Agamenón lleva por la fuerza a un secreto lecho E.Tr.44, cf. 357, en el NT, de la unión tras un repudio ἐὰν ἀπολελυμένην γαμήσῃ Eu.Matt.5.32, tb. la mujer ἐὰν αὐτὴ ἀπολύσασα τὸν ἄνδρα αὐτῆς γαμήσῃ ἄλλον si ella se une a otro después de haber repudiado al marido, Eu.Marc.10.12, cf. en v. pas. γεγαμημένη, γαμηθείση glos. a διεσπλεκωμένη Sch.Ar.Pl.1082.
4 de anim. cubrir τὴν δὲ γυναῖκα ἐς τὴν ὁδὸν ἀνατρέψας γαμεῖν ἐβούλετο Luc.Asin.32
•en v. pas. de la hembra ser cubierta τὴν αἰδῶ πρὸς τὸν ζέφυρον ἀποστρέψαντες ὑπὸ τῇ πνοῇ γαμοῦνται D.P.Au.1.5.
II en v. med.-pas.
1 casarse la mujer, c. dat. ἄνωχθι δέ μιν γαμέεσθαι τῷ ὅτεῳ ... exhórtala (a Penélope) a que se case con quien ..., Od.2.113, γημαμένη ᾧ υἷϊ Od.11.273, οὐ γὰρ γαμοῦμαι σῷ κασιγνήτῳ ποτέ Ar.l.c., τούτῳ Μετώπη γημαμένη Apollod.3.12.6, c. giro prep. κἀς τύρανν' ἐγημάμην entré por matrimonio en la casa real E.Tr.474, γήματο δ' ἐς Μαραθῶνα Marc.Sid. en IUrb.Rom.1155.5, abs. ἡ δὲ γυνὴ ... πέμπτῳ δὲ γαμοῖτο Hes.Op.698, σοὶ μὲν γαμεῖσθαι μόρσιμον, γαμεῖν δ' ἐμοί A.Fr.13, οὐ γαμέεται παρθένος οὐδεμία πρὶν ... Hdt.4.117, ἥν τ' ἐπὶ ἕδνοις κουριδίην μνήστευσας ἐελδόμενος γαμέεσθαι Q.S.1.728, ἡ γαμουμένη la contrayente en un contrato matrimonial CPR 1.237.3 (II d.C.)
•tb. en la forma pas. de aor. en -θη: λαβοῦσα χρυσῆν φιάλην ... δὸς ᾧ θέλεις γαμηθῆναι Chares 5, ἡ δὲ μήτηρ ἡμῶν ἐγαμήθη τῷ πατρὶ ἡμῶν POxy.361 descr. (I d.C.), cf. Charito 3.2.16, PGrenf.2.76.11 (IV d.C.).
2 de uniones no legítimas mantener relaciones sexuales οὕτω νῦν, ὦ Ζηνὸς ὀνείδεα, καὶ γαμέοισθε λάθρια καὶ τίκτοιτε κεκρυμμένα Call.Del.240
•irón. del homosexual hacer el papel de mujer καὶ θάλαμος, ἐν τῷ κεῖνος οὐκ ἔγημεν, ἀλλ' ἐγήματο Anacr.54, ὁ γαμηθεὶς ὡς παρθένος ... κἄπειτα γενόμενος ἀνήρ Phld.Sign.2.9, μέχρι μὲν οὖν πέντε καὶ εἴκοσι ἐτῶν γαμεῖται ἕκαστος, ἀπὸ δὲ τούτων γαμεῖ αὐτός de los selenitas, Luc.VH 1.22.
III fact., en vv. act. y med. dar un hijo o hija en matrimonio Πηλεύς θήν μοι ἔπειτα γυναῖκα γαμέσσεται αὐτός Il.9.394 (cód., donde γε μάσσεται ed.), cf. Apollon.Lex.α 862, Hsch., τὸν δόντα τ' αὐτῷ θυγατέρ' ἥν τ' ἐγήματο tanto al que entregó la hija a éste, como a la hija que dio en matrimonio E.Med.262, νόμος ἐστὶ τοῖς Σπαρτιάταις ... γαμεῖν δὲ ἀπροίκους ἔτι existe entre los espartanos una ley ... casar a las hijas aún sin dote Ael.VH 6.6.
• Etimología: Etim. desc. Quizá rel. γέντο o γέμω qq.u.

German (Pape)

[Seite 472] (fut. γαμέω Il. 9, 388. 391; att. γαμῶ, Xen. Cyr. 5, 2, 12. 8, 4, 20; Sp. γαμήσω, wie Luc. D. mer. 7; med. γαμέσσεται v.l. Il. 9, 394, s. unten; att. γαμοῦμαι Eur. Phoen. 1667; aor. I. ἔγημα, z. B. Xen. Cyr. 8, 5, 19; med. γήμασθαι Od. 2, 128; erst Sp. von Menand. an u. N.T. ἐγάμησα, γαμῆσαι, Matth. 19, 9; Men. beim Schol. Il. 9, 394; Xen. Cyr. 8, 4, 20 ist γαμήσειας l. d.; perf. γεγάμηκα, ἐγεγαμήκει, Thuc. 1, 126; γεγαμημένη Xen. An. 4, 5, 24; aor. pass. ἐγαμήθην, Theocr. 8, 91 γαμεθεῖσα), 1) act., heirathen, zum Weibe nehmen, τινά, von Hom. an überall; Od. 21, 72 ἀλλ' ἐμὲ ἱέμενοι γῆμαι θέσθαι τε γυναῖκα, Homerische Figur, παραλλήλως; auch absol., Hom. Odyss. 4, 208 ᾧ τεΚρονίων ὄλβον ἐπικλώσῃ γαμέοντί τε γιγνομένῳ τε, Homerische Figur; οἱ γεγαμηκότες, im Gegensatz der ἄγαμοι, Xen. Conv. 9, 7; γυναῖκα γαμεῖν Od. 15, 241; Eur. Alc. 373; Her. 4, 154 u. sonst; γάμον γαμεῖν Aesch. Prom. 908; Eur. El. 926; τὸν Ἑλένης γάμον I. A. 467; γάμους τοὺς πρώτους ἐγάμει Κύρου δύο θυγατέρας, die beiden ersten Ehen schloß er mit zwei Töchtern, Her. 3, 88; λέκτρα βασιλέως, eine Königstochter, Eur. Med. 591; σκότιον λέχος Tr. 44; anders Dem. 39, 26 γάμῳ γαμεῖν, als rechtmäßige Frau heirathen. Zu bemerken sind noch: ἀπὸ φίλων ἀνδρῶν γαμεῖν, Eur. Andr. 976, wie παρά τινος, Plat. Polit. 310 c (wie Plut. Symp. 4, 3, 1); ὁπόθεν ἂν βούληται Rep. II, 362 b; ἐξ ἐμεῦ γῆμαι Her. 6, 130, aus meinem Hause eine Frau nehmen; ἐκ γενναίων Eur. Andr. 1280; ἐκ μειόνων, eine Frau aus geringerm Stande, Xen. Hier. 1, 28; Ἀδρήστοιο ἔγημε θυγατρῶν, eine von den Töchtern des Ad., Il. 14, 121; εἰς οἰκία, eine Frau ins Haus führen, Her. 4, 78. – Von außerehelichem Beischlaf Od. 1, 36 u. Sp., wie Luc. Asin. 32. – Den aor. ἐγάμησα brauchte Menand. in der Bdtg zum Weibe geben, s. Mein. p. 274. – 2) Med., a) gew. vom Weibe, sich verheirathen, τινί, mit Jemandem, von Hom. an überall, vgl. Od. 11, 273 ἣ μέγα ἔργον ἔρεξεν ἀιδρείῃσι νόοιο γημαμένη ᾧ υἱεῖ· ὁ δ' ὃν πατέρ' ἐξεναρίξας γῆμεν, activ. u. med. neben einander; Plat. Legg. XI, 925 e, act. neben med., die auch in VLL. oft so unterschieden werden; εἰς τύραννα, sich in ein Fürstenhaus verheirathen, Eur. Tr. 474; vgl. Herod. Attic. (App. 51, 5). Selten von außerehelichem Beischlaf, wie Callim. Del. 240. – Vom Manne, Antiphan. B. A. 86 nach Mein., ich ließ mich heirathen. – b) von den Eltern, die ihre Kinder verheirathen, v.l. Iliad. 9. 394 Πηλεὺς θήν μοι ἔπειτα γυναῖκα γαμέσσεται αὐτός, s. Scholl. u. Apollon. Lex. Homer. p. 53, 30, Aristarch las nach Scholl. Didym. γυναῖκά γε μάσσεται, er wird suchen, auswählen; Parthen. 33; die Tochter an Jemand verheirathen, τὸν δόντα τ' αὐτῷ θυγατέρα, ἥν τ' ἐγήματο Eur. Med. 257, wo man ἥτ' hat ändern wollen. – 3) Pass., geheirathet werden, γεγαμημένη Xen. An. 4, 5, 24; γαμεθεῖσα Theocr. 8, 91; Sp. brauchen γαμηθῆναι = γήμασθαι, was Poll. 3, 45 tadelt, s. Beispiele Lob. Phryn. 742. – Γαμητέον, man muß heirathen, Plut. Demetr. 14.

French (Bailly abrégé)

γαμῶ :
impf. ἐγάμουν, f. γαμῶ, postér. γαμήσω, ao. ἔγημα, postér. ἐγάμησα, pf. γεγάμηκα;
Pass. f. réc. γαμηθήσομαι, ao. ἐγαμέθην, réc. ἐγαμήθην, pf. γεγάμημαι;
se marier en parl. de l'homme, d'où
1 épouser, prendre pour femme (lat. ducere uxorem) acc. : γάμον γαμεῖν ESCHL contracter mariage ; τὸν γάμον γ. EUR contracter mariage avec qqn : γ. λέκτρα βασιλέως EUR épouser la fille du roi ; rar. avec double acc. : γάμους τοὺς πρώτους ἐγάμεε (ion.) Κύρου δύο θυγατέρας HDT en premières noces il épousait deux filles de Cyrus ; γ. ἀπό τινος ou ἔκ τινος, prendre une femme dans la famille de qqn ; direct. avec un gén. : Αδρήστοιο δ' ἔγημε θυγατρῶν IL il épousa une des filles d'Adrestos ; Pass. être prise comme femme, être épousée;
2 prendre pour compagne en gén., sans idée de mariage;
3 ironiq. en parl. de la femme : γαμοῦσα σε EUR en t'épousant (Médée exprime ainsi son mépris pour Jason);
Moy. γαμέομαι, γαμοῦμαι (f. γαμοῦμαι, postér. γαμήσομαι ; ao. ἐγημάμην);
1 intr. se marier en parl. de la femme, prendre pour époux, se donner en mariage (lat. nubere) : τινι à qqn ; τινι avoir qqn comme amant;
2 tr. en parl. des parents marier sa fille, donner sa fille pour femme : τινί à qqn.
Étymologie: γάμος.
Syn. ὀπυίω.

English (Autenrieth)

fut. γαμέω, aor. ἔγημε, γῆμε, mid. γαμέεσθαι, fut. γαμέσσεται, aor. opt. γήμαιτο, inf. γήμασθ(αι): marry; act. of the man, mid. of the woman (nubere); once mid. of the parents, ‘get a wife for their son,’ Il. 9.394.

English (Slater)

γαμέω act., of the man,
1 marry ὁπόθ' Ἁρμονίαν γᾶμεν βοῶπιν (sc. Κάδμος) (P. 3.91) ἔγαμεν ὑψιθρόνων μίαν Νηρείδων (sc. Πηλεύς) (N. 4.65)

English (Abbott-Smith)

γαμέω, -ῶ, [in LXX: Es 10:3, II Mac 14:25, IV Mac 16:9*;]
to marry;
1.of the man, to marry, take to wife (ducere): absol., Mt 19:10 22:25, 30 24:38, Mk 12:25, Lk 17:27, 20:34, 35, I Co 7:28, 33; c. acc.: Mt 5:32 19:9, Mk 6:17 10:11, Lk 14:20 16:18.
2.Of the woman,
(a)mid. (and in latewriters, pass.), to give oneself in marriage, marry (nubere): I Co 7:39;
(b)in Hellenistic (M, Pr., 159), act. (as of the man), to marry: absol., I Co 7:28, 34 I Ti 5:11, 14. c acc., Mk 10:12.
3.Of both sexes: absol., I Ti 4:3, I Co 7:9, 10 36.†

English (Strong)

from γάμος; to wed (of either sex): marry (a wife).

English (Thayer)

(γαμίζω) (passive, present γαμίζομαι; imperfect ἐγαμιζομην); (γάμος); to give a daughter in marriage: L T Tr WH, 38{b}) G L T Tr WH; passive: L T Tr WH; (T WH); WH marginal reading γαμίσκονται). (The word is mentioned in Apoll. de constr. 3,31, p. 280,10, Bekker edition). (Compare: ἐκγαμίζω.)

Greek Monotonic

γᾰμέω: μέλ. γαμέω, Αττ. συνηρ. γαμῶ, αόρ. αʹ ἔγημα, παρακ. γεγάμηκα, υπερσ. ἐγεγαμήκειν· Μέσ. μέλ. Αττ. γαμοῦμαι, Επικ. γʹ ενικ. Μέσ. μέλ. γαμέσσεται, αόρ. αʹ ἐγημάμην· Παθ. αόρ. αʹ ἐγαμήθην· ποιητ. μτχ. γαμεθεῖσα, παρακ. γεγάμημαι (γάμος),
I. νυμφεύομαι, δηλ. παίρνω σύζυγο, Λατ. ducere, λέγεται για τον άνδρα, σε Όμηρ. κ.λπ.· ἔγημεθυγατρῶν, νυμφεύφθηκε μία από τις κόρες του, σε Ομήρ. Ιλ.· με αιτ. ως σύστ. αντικ., γάμον γαμεῖν, σε Αισχύλ., Ευρ.· ἐκ κακοῦ, ἐξ ἀγαθοῦ γῆμαι, νυμφεύομαι μια γυναίκα από ταπεινή ή ευγενική καταγωγή, σε Θεόγν.
II. Μέσ., παραδίδω τον εαυτό μου ή το παιδί μου σε γάμο·
1. λέγεται για γυναίκα, δίνω τον εαυτό μου σε γάμο, δηλ. παντρεύομαι, γίνομαι νύφη, Λατ. nubere, με δοτ., σε Ομήρ. Οδ., Ηρόδ.· γήμασθαι εἰς..., παντρεύομαι σε μια οικογένεια, εισέρχομαι ως νύφη μέσα σε οικογένεια, σε Ευρ.· λέγεται ειρωνικά για άνδρα που τον δυναστεύει η γυναίκα του, κεῖνος οὐκ ἔγημεν ἀλλ' ἐγήματο, σε Ανακρ. (πρβλ. Μαρτ. uxori nubere nolo meae)· έτσι η Μήδεια αναφέρεται περιφρονητικά στον Ιάσονα σαν να ήταν εκείνη ο άνδρας, γαμοῦσα σέ, σε Ευρ.
2. λέγεται για τους γονείς, παντρεύω τα παιδιά μου ή τα αρραβωνιάζω, παίρνω γυναίκα για το γιο μου· Πηλεύς μοι γυναῖκα γαμέσσεται, σε Ομήρ. Ιλ.

Greek Monolingual

(γαμάω και γαμέω) (AM γαμῶ, γαμέω)
ωθώ το πέος μέσα στο γυναικείο αιδοίο, τον πρωκτό ή άλλη κοιλότητα του σώματος
νεοελλ.
φρ.
1. γαμώ ή «θα σού γαμήσω τον, την...» — βρισιά, βλαστήμια ή απειλή, που εκτοξεύεται εναντίον κάποιου και θίγει τον ίδιο, μέλος του σώματός του ή της οικογένειάς του ή κάτι σεβαστό και ιερό
2. «άι γαμήσου» — βρισιά για να απαλλαγεί κάποιος από ενοχλητικό πρόσωπο
αρχ.
1. (για άντρα) παντρεύομαι
2. γαμοῦμαι α) (για γυναίκα) παντρεύομαι
β) (για τους γονείς κόρης) παντρεύω, δίνω ως νύφη.
[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Ο τ. γαμέω δεν είναι παράγωγο ονόματος, αλλά ο ίδιος με υποχωρητικό σχηματισμό παράγει τη λ. γάμος. Συνδέεται με τη λ. γαμβρός καθώς και με τα όμοιας σημασίας αρχ. ινδ. jαmᾱtᾱr, jᾱrα- κ.λπ. Δεν έχει επίσης αποδειχθεί κάποια διαφαινόμενη ετυμολογική σχέση με τα γέντο, ύγγεμος «συλλαβή», γέμω.
ΠΑΡ. γαμήλιος
αρχ.
γαμήλευμα
αρχ.-μσν.
γαμετή
νεοελλ.
γαμήσι, γαμιάς.
ΣΥΝΘ. αρχ. αντιγαμέω, αρρενογαμέω, δυσγαμέω, εγγαμέω, επιγαμέω, ευγαμέω, κερδογαμέω, μονογαμέω, οψιγαμέω, προγαμέω, συγγαμέω, υπογαμέω].

Russian (Dvoretsky)

γᾰμέω: (fut. γαμῶ - эп.-ион. γαμέω, поздн. γαμήσω, aor. ἔγημα - поздн. ἐγάμησα, pf. γεγάμηκα)
1 (тж. γ. ἄλοχον или γυναῖκα Hom., γυναῖκα ἐς οἰκία Her., γάμον γ. Aesch. и γάμῳ γ. Dem.) брать в жены, жениться: Ἀδρήστοιο ἔγημε θυγατρῶν Hom. он женился на одной из дочерей Адраста; οἱ γεγαμηκότες Xen. женатые мужчины; τόν τινος γάμον γ. Eur. жениться на ком-л.; γῆμαι λέκτρα βασιλέως Eur. жениться на царской дочери; γάμους τοὺς πρώτους γ. τινα Her. жениться первым браком на ком-л.; γ. ἔκ τινος Her., Xen., ἀπό τινος Eur. и παρά τινος Plat. породниться с кем-л. через жену; ἡ θυγάτηρ γεγαμημένη Xen. замужняя дочь; Αἰνείᾳ γαμηθεῖσα Plut. вышедшая замуж за Энея;
2 ирон. брать в мужья, женить на себе (τινα Eur.);
3 склонять или принуждать к сожительству (ἄλοχον μνηστήν Hom.): γ. σκότιον λέχος Eur. вступить в тайную связь;
4 med. выходить замуж (τινι Hom., Aesch.): γ. εἴς τινα Eur. породниться замужеством с кем-л.;
5 med. выдавать замуж (τινί τινα γυναῖκα Hom. или θυγατέρα Eur.).

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: marry (Il.)
Other forms: Pres., fut. γαμέω (γαμῶ), aor. γῆμαι, perf. γεγάμηκα, -ημαι (Att.); late γαμήσω, ἐγάμησα, ἐγαμήθην; isolated fut. γαμέσσεται Ι 394 give in marriage (Aristarch reads γε μάσσεται).
Derivatives: Backformation γάμος m. wedding (Il.). - From γαμέω γαμετή wife (Hes.); from γάμος: γαμέτης husband (A.). - γαμήλιος nuptial (A.) with the months name Γαμηλιών (Arist.). l-Suffix also in γάμελα n. pl. weddings offering' (Delphi Va) and Γαμέλιος months name (Dodona). Desider. γαμησείω (Alciphr.).
Origin: IE [Indo-European] [369] *g(e)mH- marry
Etymology: No cognate verb outside Greek. Connection with γέντο, ὕγγεμος = συλλαβή, γέμω by Hermann Gött. Nachr. 1934, 61, Kretschmer Glotta 26, 65, E. Maaß RhM 77, 1; opposed by Wahrmann Glotta 19, 214) is uncertain. Prob. connected with γαμβρός (s.v.).

Middle Liddell

γάμος
I. to marry, i. e. to take to wife, Lat. ducere, of the man, Hom., etc.; ἔγημε θυγατρῶν married one of his daughters, Il.:—c. acc. cogn., γάμον γαμεῖν, Aesch., Eur.:— ἐκ κακοῦ, ἐξ ἀγαθοῦ γῆμαι to marry a wife of mean or noble stock, Theogn.
II. Mid. to give oneself or one's child in marriage:
1. of the woman, to give herself in marriage, i. e. to get married, to wed, Lat. nubere, c. dat., Od., Hdt.; γήμασθαι εἰς… to marry into a family, Eur.:—ironically of a henpecked husband, κεῖνος οὐκ ἔγημεν ἀλλ' ἐγήματο Anacr.; (cf. Martial, uxori nubere nolo meae); so Medea speaks contemptuously of Jason, as if she were the husband, γαμοῦσα σέ Eur.
2. of the parents, to get their children married, or betroth them, to get a wife for the son, Πηλεύς μοι γυναῖκα γαμέσσεται Il.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

γαμέω, aor. ἔγημα, later ἐγάμησα, Dor. 3 sing. ἔγα̅μεν en γᾶμεν, med. ἐγημάμην, pass. ἐγαμήθην; fut. γαμέω, contr. γαμῶ, later γαμήσω, med. γαμέομαι, contr. γαμοῦμαι, later γαμήσομαι, ep. 3 sing. γαμέσσεται
1. act.
2. gezegd van een man die met een vrouw een ‘huwelijk’ in de zin van vaste seksuele relatie aangaat (geen jurid. status, wel maat sch. erkend) tot vrouw nemen, trouwen met, met acc.:; κούρην... οὐ γαμέω Ἀγαμέμνονος ik zal niet trouwen met de dochter van Agamemnon Il. 9.388; ἔνθα δ’ ἔγημε γυναῖκα καὶ... θέτο δῶμα daar trouwde hij zijn vrouw en bouwde hij een huis Od. 15.241; met acc. v. h. inw. obj.:; γαμεῖ γάμον τοιοῦτον ᾧ ποτ’ ἀσχαλεῖ hij zal zó’n huwelijk sluiten dat hij er later verdriet van zal hebben Aeschl. PV 764; γ. λέκτρα βασιλέων een koninklijk huwelijk sluiten (d.w.z. met de dochter van de koning) Eur. Med. 594; γάμους πλείονας meerdere huwelijken sluiten Plut. Comp. Demetr. Ant. 4.1; γάμους... τοὺς πρώτους ἐγάμεε Πέρσῃσι ὁ Δαρεῖος, Κύρου... δύο θυγατέρας Darius sloot zeer goede huwelijken bij de Perzen, met twee dochters van Cyrus Hdt. 3.88.2; met gen. partit.:; Ἀδρήστοιο δ’ ἔγημε θυγατρῶν hij trouwde met één van de dochters van Adrastυs Il. 14.121; met prep.:; ἐξ ἐμεῦ γῆμαι (een dochter) uit mijn huis te trouwen Hdt. 6.130.2; φίλων μὲν ἂν γήμαιμ’ ἀπ’ ἀνδρῶν, ἔκτοθεν δ’ οὐ ῥαιδίως ik zou wel met een dochter van verwanten kunnen trouwen, maar niet gemakkelijk buiten de familie Eur. Andr. 975; γαμοῦσι... παρὰ τούτων zij trouwen met dochters van die mensen Plat. Pol. 310c; τὴν Καλλίου γ. ἀδελφὴν ἐπὶ δέκα ταλάντοις voor een bruidsschat van tien talenten met de zuster van Callias trouwen And. 4.13; abs. trouwen:; εἰκὸς... ἦν τὸν πρεσβύτατον πρῶτον γῆμαι het was logisch dat de oudste als eerste trouwde Thuc. 6.55.1; iron. van een vrouw.: αὐτὴ τάδ’ εἵλου... # τί δρῶσα; μῶν γαμοῦσα καὶ προδῶσά σε; jij hebt dit zelf gekozen... # door wat te doen? soms door een andere vrouw te nemen en jou te verraden? Eur. Med. 606.
3. uitbr. eufem. ‘tot vrouw nemen’, een seksuele relatie hebben met, met acc.:; Αἴγισθος... Ἀτρεΐδαο γῆμ’ ἄλοχον μνήστην Aegisthus heeft de echtgenote van de zoon van Atreus tot vrouw genomen Od. 1.36; ook voor overspelige relatie:; τὸν Ἑλένης … γάμον γήμας Πάρις Paris, die een relatie aanging met Helena Eur. IA 467; voor onvrijwillige relatie, met acc. v. h. inw. obj.: γαμεῖ βιαίως σκότιον Ἀγαμέμνων λέχος Agamemnon is met gebruik van geweld een eerloos ‘huwelijk’ (met Cassandra) aangegaan Eur. Tr. 44; τὴν γυναῖκα ἐς τὴν ὁδὸν ἀνατρέψας γαμεῖν ἐβούλετο hij gooide de vrouw tegen de grond en wilde seks met haar hebben Luc. 39.32.
4. later ook van een vrouw trouwen (met), tot man nemen; abs.. γαμεῖν θέλουσιν zij (jonge weduwes) willen trouwen NT 1 Tim. 5.11.
5. med., gezegd van een vrouw met wie een man een γάμος aangaat: trouwen (met); abs..; οὐ γαμέεται παρθένος οὐδεμία πρὶν ἂν τῶν πολεμίων ἄνδρα ἀποκτείνῃ geen enkele jonge vrouw trouwt voordat zij een man gedood heeft onder de vijanden Hdt. 4.117; met dat. met (een man).
6. pass., gezegd van de vrouw getrouwd raken, getrouwd worden:. τὴν θυγατέραν τοῦ κωμάρχου ἐνάτην ἡμέραν γεγαμημένην de dochter van het dorpshoofd die net acht dagen getrouwd was Xen. An. 4.5.24.

Frisk Etymology German

γαμέω: {gaméō}
Forms: Präs. (Inf. u. Ptz.) wahrscheinlich seit Od., Fut. γαμέω (γαμῶ), Aor. γῆμαι (beide seit Il.), Perf. γεγάμηκα, -ημαι (att.); späte Formen γαμήσω, ἐγάμησα, ἐγαμήθην; einmalige Futurform γαμέσσεται Ι 394 verheiraten (Aristarch dafür γε μάσσεται).
Grammar: v.
Meaning: heiraten (vom Manne), sich verheiraten (vom Weibe),
Derivative: Daraus rückgebildet γάμος m. Heirat, Hochzeit (seit Il.) mit γαμικός (Pl., Arist. usw.), γάμιος (Mosch., Opp. u. a.), γαμίζω verheiraten (A. D., NT). — Von γαμέω: γαμετή Gattin, Frau (seit Hes.); von γάμος: γαμέτης Gatte, Ehemann (A., E., X. usw.) mit γαμέτις (AP u. a.). — Ohne sicheren Ausgangspunkt, vielleicht von einem l-Nomen (Schwyzer 483), γαμήλιος hochzeitlich (seit A.) mit dem Monatsnamen Γαμηλιών (Attika, Arist. u. a.); auch γαμήλευμα Ehe (A. Ch. 624 [lyr.], freie poetische Bildung, vgl. Chantraine Formation 186); l-Suffix auch in γάμελα n. pl. Heiratsopfer (Delphi V^a) und Γαμίλιος Monatsname (Dodona). — Zu γαμήσιμος nubilis (Gloss.) s. Arbenz Die Adj. auf -ιμος 88. — Sekundäre Erweiterung γαμίσκομαι (Arist. usw.; vgl. Schwyzer 709); Desiderativum γαμησείω (Alkiphr.).
Etymology: Schwerlich von γαμβρός zu trennen, das allerdings auch von γαμέω sekundär attrahiert sein kann. Falls mit γαμβρός urverwandt, kann γαμέω wegen seines palatalen Anlauts nicht (mit Hermann Gött. Nachr. 1934, 61, Kretschmer Glotta 26, 65, E. Maaß RhM 77, 1; dagegen Wahrmann Glotta 19, 214) zu γέντο, ὕγγεμος = συλλαβή, γέμω usw. gehören, was sonst immerhin möglich wäre. Gegen Anknüpfung an βαίνω (Georgiev) Kretschmer Glotta 26, 65, Specht Gnomon 13, 172f., Schwyzer 720 A. 12. Da die Sippe von γαμβρός sonst keine Verba enthält, bieten sich für die Analyse von γαμέω keine außergriechischen Vergleichspunkte. Auszugehen ist von einer zweisilbigen Wurzel γαμε-, von der der Aorist ἔγημα (dor. ἔγαμα) eine einsilbige Reduktionsstufe repräsentiert, vgl. Specht KZ 59, 96.
Page 1,287-288

Chinese

原文音譯：gamšw 瓜姆哦
詞類次數：動詞（29）
原文字根：婚娶
字義溯源：結合，嫁娶，成親，娶，娶妻，嫁，嫁人，出嫁；源自（γάμος）*=結婚）。當嫁娶發生時，男方是主體；如果女方是主體時，在文法上，這字要用被動式
同源字：1） （ἄγαμος）未婚的 2） （γαμίζω / γαμίσκω）擇配 3） （γάμος）結婚 4） （ἐκγαμίζω）嫁女兒 5） （ἐκγαμίσκω）嫁
出現次數：總共（30）；太（8）；可（4）；路（6）；林前（9）；提前（3）
譯字彙編：
1） 娶（7） 太5:32； 太19:9； 太19:10； 太24:38； 可12:25； 路16:18； 路20:35；
2） 娶的（3） 太19:9； 可10:11； 路16:18；
3） 嫁人（2） 提前5:11； 提前5:14；
4） 嫁娶（2） 林前7:9； 提前4:3；
5） 嫁（2） 太22:30； 可10:12；
6） 他們可以成親（1） 林前7:36；
7） 已經出嫁的（1） 林前7:34；
8） 可出嫁（1） 林前7:39；
9） 娶了妻（1） 太22:25；
10） 你⋯娶妻（1） 林前7:28；
11） 他們⋯娶（1） 太22:30；
12） 娶了妻的（1） 林前7:33；
13） 出嫁（1） 林前7:28；
14） 又娶（1） 路17:27；
15） 我才娶了（1） 路14:20；
16） 有娶（1） 路20:34；
17） 就當嫁娶（1） 林前7:9；
18） 已經嫁娶的（1） 林前7:10；
19） 希律已娶了（1） 可6:17

Lexicon Thucydideum

ducere (uxorem), to marry (a wife), 1.126.3, 1.128.7, 6.55.1.