Ἀττικός

English (LSJ)

ή, όν,

   A Attic, Athenian, Sol.2, Alc.32, A.Eu.681, etc.; σφόδρ' . . Ἀττικάς of true Attic breed, Ar.Lys.56; Ἀ. πάροικος, prov. of a troublesome neighbour, Arist.Rh.1395a18.    II ἡ Ἀττική (sc. γῆ) Attica, Hdt.5.76, etc.; cf. Ἀτθίς.    III Gramm., Ἀττικοί, οἱ, Attic writers, Longin.34.2, Phryn.302, etc.; Ἀ. γράμματα the Attic alphabet, D.59.76, Paus.6.19.6; Ἀ. σχῆμα, use of nom. for voc., A.D.Synt.214.2; χρῆσις ib.59.20; -κόν, τό, the Attic style, Plu.2.79d: Comp. -ώτερος Cic.Att.1.13.5 (with play on the name Atticus): Sup., ib.15.1b.2. Adv.-κῶς D.16.2 codd., Luc.Sol.6: Comp. -ώτερον A.D.Adv.132.20.    IV Ἀττικόν, τό, a remedy, Hp.Epid.4.47.

Greek (Liddell-Scott)

Ἀττικός: -ή, -όν, (ἀκτή) Ἀττικός, Ἀθηναῖος, Σόλων 2, Αἰσχύλ. Εὐμ. 681, κτλ.· σφόδρ’... Ἀττικάς, ἐξ ἀληθοῦς Ἀττικοῦ γένους, Ἀριστοφ. Λυσ. 56· Ἀττικὸς πάροικος, παροιμ. ἐπὶ φιλοταράχου γείτονος, Ἀριστ. Ρητ. 2. 21, 12. ΙΙ. ἡ Ἀττικὴ (ἐνν. γῆ), Ἡρόδ. 5. 76, κτλ.· πρβλ. Ἀτθίς. ΙΙΙ. τό Ἀττικόν, τὸ Ἀττικὸν ὕφος ἢ κομψότης, Πλούτ. 2. 79D: ― Ἐπίρρ. -κῶς Δημ. 202.11.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
I. adj. attique, athénien;
II. subst.
1 ἡ Ἀττική (γῆ) l’Attique;
2 τὸ Ἀττικόν le dialecte attique;
3 οἱ Ἀττικοί les habitants de l’Attique.
Étymologie: par assimil. p. ἀκτικός, ou, sel. d’autres, p. ἀστικός -- DELG p. Ἀτθικός (cf. Ἀτθίς) avec perte de l’aspiration, dérivé de Ἀθῆναι avec gémination expressive.

Spanish (DGE)

-ή, -όν
I adj.
1 ático, ateniense de pers. ἀνήρ Sol.2.6, γυναῖκες Hdt.6.138, λεώς A.Eu.681, cf. Ar.Lys.56
•de cosas y abstr. γλῶσσα el dialecto ático Sol.24.11, γῆ X.Ath.2.16, χώρα D.18.141, χωρίον Ar.Nu.209, ἀποικία Scymn.645, ναῦς X.HG 1.1.36, Plu.Sol.9, Them.14, γράμματα el alfabeto ático D.59.76, ὅρη Str.9.2.15, Ἀ. πόλεμος la guerra del Peloponeso Plu.Tim.35, Lys.2, μέδιμνοι Plu.Cat.Ma.6, Caes.55, cf. Polyaen.4.3.32, τάλαντον Luc.Alex.49, Asin.46, δραχμά Plu.Sull.17
•λίθος del mármol, Paus.5.25.13
•prov. πάροικος ἀ. de vecinos impertinentes, Arist.Rh.1395^a20.
2 gram. propio del dialecto ático σχῆμα uso del nom. por el voc., A.D.Synt.214.2, χρῆσις A.D.Synt.59.20, λέξις Ath.366d
•ret. propio del estilo ático, quae laudas ex orationibus ... multo mihi Ἀττικώτερα videntur juego de palabras con el n. de Ático, Cic.Att.1.1 tít.
II subst.
1 ἡ Ἀ. el Ática Hdt.5.76, Th.1.2, X.Vect.1.2, D.6.35, Men.Dysc.1, Hell.Oxy.17.4, Charito 1.11.4, Hld.1.15.6, v. tb. Ἀκτή, Ἀκταία
•ἡ Ἀττική dracma ateniense Aesop.28.1, IGBulg.1².63bis.13, 16 (Odesos), MAMA 4.31 (Frigia III d.C.), INikaia 61.8 (III d.C.), IEphesos 3058.10 (III d.C.), Clem.Al.Paed.2.10.115, Eus.HE 9.8.4.
2 τὸ Ἀ. la escuadra ateniense Polyaen.1.44
•el estilo ático Plu.2.79d, gram. en POxy.1012.17.3
•el remedio ático n. de un fármaco no identificado, Hp.Epid.4.47.
3 plu. οἱ Ἀττικοί los atenienses Alc.401b, Pl.Lg.626d, Ar.V.1076
•los aticistas que escriben o hablan el dialecto ático, Longin.34.2.
III adv. -ῶς en dialecto ático λέγειν D.16.2 (cód.), καλεῖν Gal.13.16, τοὺς σολοικίζοντας ἀ. παίζειν Luc.Sol.6.

• Etimología: Adj. en -ικός deriv. de Ἀθῆναι c. geminación de la dental y sin aspiración; cf. c. geminación expresiva Ἀτθίς, Ἀτθικός, o sin geminación Ἀθικός. < Ἀττικός ἀττῐκουμένη > Ἀττικός, -οῦ, ὁ
Ático
1 sobrenombre de Dionisio de Pérgamo, sofista alumno de Apolodoro, I d.C., Str.13.4.3.
2 T. Pomponius A. amigo de Cicerón, Plu.Cic.45, Brut.29.
3 padre de Herodes Ático el sofista, II d.C., Philostr.VS 521, v. Ἡρώδης
4 nieto del anterior, Philostr.VS 558.
5 Ἀ. Νεαπολίτης παιδοτρίβης inventor de un tipo de pelota, Ath.14f.
6 copista de Atenas, Luc.Ind.24.
7 filósofo platónico, II d.C., Attic., I.
8 escritor eclesiástico, IV/V d.C., Attic.Const., I.

Greek Monotonic

Ἀττικός: -ή, -όν (ἀκτή)·
I. Αττικός, Αθηναίος, σε Σόλωνα. κ.λπ.· ἡ Ἀττικὴ (ενν. γῆ), η Αττική, σε Ηρόδ. κ.λπ.· πρβλ. Ἀτθίς.
II. επίρρ. -κῶς, με τον Αττικό τρόπο, σε Δημ.

Russian (Dvoretsky)

Ἀττῐκός: I 3 аттический, афинский Her., Aesch., Arph., Xen., Plut.: Ἀ. πάροικος погов. Arst. аттический, т. е. беспокойный или опасный сосед.
II ὁ житель Аттики Arph., Plut.

Frisk Etymological English

Ἀτθίς
Grammatical information: adj.
Meaning: adj. of Athens
Other forms: Also ᾽Ατθικός (IG IV2 1,104), ᾽Αθικός IG IV2 1,102. Fem. ᾽Ατθίς Attic, esp. the land Attica.
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Fron the same root as Athens, showing θ, geminated τθ, and wihtout aspiration ττ; typical Pre-Greek variants. S. ᾽Αθῆναι. Chantr. Études 108ff.
See also: Ἀθῆναι

Middle Liddell

ἀκτή
I. Attic, Athenian, Solon, etc.; ἡ Ἀττική (sc. γῆ), Attica, Hdt., etc.; cf. Ἀτθίς.
II. Adv. -κῶς in Attic style, Dem.