δοχμόλοφος: Difference between revisions
From LSJ
κρείσσων γὰρ ἦσθα μηκέτ' ὢν ἢ ζῶν τυφλός → thou wert better not alive, than living blind | you were better not alive, than living blind
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />dont l'aigrette retombe (sur le casque).<br />'''Étymologie:''' [[δοχμός]], [[λόφος]]. | |btext=ος, ον :<br />dont l'aigrette retombe (sur le casque).<br />'''Étymologie:''' [[δοχμός]], [[λόφος]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''δοχμόλοφος:''' [[с наклонившимся или качающимся султаном на шлеме]] ([[ἄνδρες]] Aesch.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 24: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''δοχμόλοφος:''' -ον, αυτός που έχει [[λοφίο]] κεκλιμένο, κυρτό, γυρτό ή [[περικεφαλαία]] με [[φούντα]] που πέφτει στα πλάγια, σε Αισχύλ. | |lsmtext='''δοχμόλοφος:''' -ον, αυτός που έχει [[λοφίο]] κεκλιμένο, κυρτό, γυρτό ή [[περικεφαλαία]] με [[φούντα]] που πέφτει στα πλάγια, σε Αισχύλ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=δοχμό-λοφος, ον <i>adj</i><br />with [[slanting]], nodding [[plume]], Aesch. | |mdlsjtxt=δοχμό-λοφος, ον <i>adj</i><br />with [[slanting]], nodding [[plume]], Aesch. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 12:50, 3 October 2022
English (LSJ)
ον, with slanting, nodding plume, A.Th.114 (lyr.).
Spanish (DGE)
-ον
dud. de penacho transversal u ondeante κῦμα ... δοχμολόφων ἀνδρῶν A.Th.111.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
dont l'aigrette retombe (sur le casque).
Étymologie: δοχμός, λόφος.
Russian (Dvoretsky)
δοχμόλοφος: с наклонившимся или качающимся султаном на шлеме (ἄνδρες Aesch.).
Greek (Liddell-Scott)
δοχμόλοφος: -ον, ἔχων λόφον λοξὸν ἢ νεύοντα, προσκλίνοντα πλαγίως, Αἰσχύλ. Θήβ. 115.
Greek Monolingual
δοχμόλοφος, -ον (Α)
αυτός που έχει τον λόφο της περικεφαλαίας γερμένο προς τη μία πλευρά.
Greek Monotonic
δοχμόλοφος: -ον, αυτός που έχει λοφίο κεκλιμένο, κυρτό, γυρτό ή περικεφαλαία με φούντα που πέφτει στα πλάγια, σε Αισχύλ.
