ἐκμελής: Difference between revisions
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ής, ές :<br />dissonant ; <i>fig.</i> déplacé, peu convenable.<br />'''Étymologie:''' [[ἐκ]], [[μέλος]]. | |btext=ής, ές :<br />dissonant ; <i>fig.</i> déplacé, peu convenable.<br />'''Étymologie:''' [[ἐκ]], [[μέλος]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἐκμελής:'''<br /><b class="num">1)</b> [[неблагозвучный]], [[нестройный]] (ἐ. τε καὶ [[ἀνάρμοστος]] Plat.);<br /><b class="num">2)</b> [[несообразный]], [[неумеренный]] ([[φιλοτιμία]] Plut.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 27: | Line 30: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ἐκμελής:''' -ές ([[μέλος]]), αυτός που είναι [[εκτός]] τόνου, [[παράφωνος]], σε Πλούτ. | |lsmtext='''ἐκμελής:''' -ές ([[μέλος]]), αυτός που είναι [[εκτός]] τόνου, [[παράφωνος]], σε Πλούτ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=ἐκ-μελής, ές [[μέλος]]<br />out of [[tune]], [[dissonant]], Plut. | |mdlsjtxt=ἐκ-μελής, ές [[μέλος]]<br />out of [[tune]], [[dissonant]], Plut. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 19:05, 3 October 2022
English (LSJ)
ές, (μέλος)
A out of tune, dissonant, Ph.1.375, al., Ti.Locr. 101b, Plu.Demetr.1; unbridled, φιλοτιμία Id.Lys.23; of persons, Just.Nov.136.6. Adv. ἐκμελῶς Poll.4.57.
Spanish (DGE)
-ές
mús.
1 no musical, disonante, que desafina φωνή Thphr.Fr.89.13, καταπύκνωσις Aristox.Harm.47.15, μουσικῆς ὄργανον ἐκμελές Ph.1.375, Θρᾴτταις δὲ γυναιξὶ ἐκμελὴς δόξεις a las mujeres tracias parecerá que desafinas de Orfeo, Philostr.Iun.Im.6.3, cf. Poll.4.57
•de la palabra malsonante, disonante ποίημα Ph.1.552, εὐχή Aristid.Or.26.197, cf. Gr.Nyss.Eun.1.54
•subst. τὸ ἐ. la discordancia καὶ γὰρ ἰατρικῇ τὸ νοσερὸν καὶ ἁρμονικῇ τὸ ἐ. Plu.Demetr.1
•fig. del aspecto físico falto de armonía, deforme, desencajado ἡ δὲ ἐ. τοῦ προσώπου ἔκλυσις ref. a la mueca producida por un tipo de risa, Clem.Al.Paed.2.5.46.
2 adv. ἐκμελῶς en forma disonante, desafinada κἂν ... ὁ κιθαρῳδὸς ἐ. ᾄδῃ D.Chr.32.46, τινα φωνὴν οὐκ ἐ. ἀφιέναι Plot.4.3.12, cf. Poll.4.57
•de palabras en forma malsonante (ἐ.) ἐλέγοντο Olymp.Iob 191.4
•fig. ἐ. ἔχειν estar en disonancia, estar en desacuerdo παρὰ τὴν τῶν ὄντων αἰτίαν ἐ. ἔχει Aristid.Quint.108.1.
• Etimología: Cf. μέλος.
-ές
despreocupado, descuidado, desordenado φιλοτιμία Plu.Lys.23, βίος D.Chr.68.7, γνώμη X.Ep.2, cf. Iust.Nou.136.6.
• Etimología: Cf. μέλω.
German (Pape)
[Seite 769] ές, mißtönend, unharmonisch; καὶ ἀνάρμοστος Tim. Locr. 101 b; Plut. u. A.; im Ggstz von ἐμμελής auch = übertrieben, φιλοτιμία Plut. Lys. 23.
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
dissonant ; fig. déplacé, peu convenable.
Étymologie: ἐκ, μέλος.
Russian (Dvoretsky)
ἐκμελής:
1) неблагозвучный, нестройный (ἐ. τε καὶ ἀνάρμοστος Plat.);
2) несообразный, неумеренный (φιλοτιμία Plut.).
Greek (Liddell-Scott)
ἐκμελής: -ές, (μέλος) ἔξω τοῦ μέλους, παράφωνος, κακόηχος, ἀντίθετον τῷ ἐμμελὴς (πρβλ. πλημμελής), Τίμ. Λοκρ. 101Β, Πλουτ. Δημήτρ. 1· ἄτακτος, ἀνάγωγος, ἀχαλίνωτος, Πλουτ. Λύσ. 23· «ἐκμελές, ἠμελημένον» Σουΐδ., κατὰ δὲ Ἡσύχ.: «ἐκμελής· ἀνάρμοστος, ἄτακτος, ἄρρυθμος». ― Ἐπίρρ. –λῶς Πολυδ. Δ΄, 57.
Greek Monolingual
ἐκμελής, -ές (AM)
μσν.
αμελής, χαλαρός
αρχ.
1. άρρυθμος, παράφωνος
2. αντιπαθητικός
3. αυτός που ξεπερνά το μέτρο, αχαλίνωτος
4. απρεπής, ανάρμοστος.
Greek Monotonic
ἐκμελής: -ές (μέλος), αυτός που είναι εκτός τόνου, παράφωνος, σε Πλούτ.
