ἐρωτηματικός: Difference between revisions
ὁ ναύτης ὁ ἐν τῇ νηῒ μένων βούλεται τοὺς τέτταρας φίλους ἰδεῖν → the sailor staying on the ship wants to see his four friends
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ή, όν :<br />interrogatif ; <i>t. de gramm.</i> τὸ [[ὄνομα]] ἐρωτηματικόν le pronom interrogatif.<br />'''Étymologie:''' [[ἐρώτημα]]. | |btext=ή, όν :<br />interrogatif ; <i>t. de gramm.</i> τὸ [[ὄνομα]] ἐρωτηματικόν le pronom interrogatif.<br />'''Étymologie:''' [[ἐρώτημα]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἐρωτημᾰτικός:''' грам. вопросительный ([[ὄνομα]]). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 21: | Line 24: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-ή, -ό (AM [[ἐρωτηματικός]], -ή, -όν) [[ερώτημα]]<br /><b>1.</b> αυτός που περικλείει [[ερώτηση]], αυτός που αναφέρεται σε [[ερώτηση]] («ερωτηματικές προτάσεις», «ερωτηματικές αντωνυμίες», «ερωτηματικά επιρρήματα»)<br /><b>2.</b> αυτός που έχει [[έκφραση]] απορίας ή αμηχανίας ή αμφιβολίας («μού ‘ρίξε ένα ερωτηματικό [[βλέμμα]]»)<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> <b>το ουδ. ως ουσ.</b> <i>το ερωτηματικό</i><br />το [[σημείο]] στίξης [;] που μπαίνει στο [[τέλος]] της πρότασης η οποία εκφράζει [[ερώτηση]]<br /><b>2.</b> α) για προβλήματα (υποθέσεις, ζητήματα) στα οποία δεν έχει δοθεί ικανοποιητική [[λύση]] («όλη αυτή η [[υπόθεση]] [[είναι]] ένα μεγάλο ερωτηματικό»)<br />β) για πρόσωπα τών οποίων ο [[εσωτερικός]] [[κόσμος]] [[είναι]] τόσο [[μυστηριώδης]] ώστε δεν μπορεί [[κανείς]] να καταλάβει τον χαρακτήρα τους («αυτός ο [[άνθρωπος]] [[είναι]] ένα ερωτηματικό»). | |mltxt=-ή, -ό (AM [[ἐρωτηματικός]], -ή, -όν) [[ερώτημα]]<br /><b>1.</b> αυτός που περικλείει [[ερώτηση]], αυτός που αναφέρεται σε [[ερώτηση]] («ερωτηματικές προτάσεις», «ερωτηματικές αντωνυμίες», «ερωτηματικά επιρρήματα»)<br /><b>2.</b> αυτός που έχει [[έκφραση]] απορίας ή αμηχανίας ή αμφιβολίας («μού ‘ρίξε ένα ερωτηματικό [[βλέμμα]]»)<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> <b>το ουδ. ως ουσ.</b> <i>το ερωτηματικό</i><br />το [[σημείο]] στίξης [;] που μπαίνει στο [[τέλος]] της πρότασης η οποία εκφράζει [[ερώτηση]]<br /><b>2.</b> α) για προβλήματα (υποθέσεις, ζητήματα) στα οποία δεν έχει δοθεί ικανοποιητική [[λύση]] («όλη αυτή η [[υπόθεση]] [[είναι]] ένα μεγάλο ερωτηματικό»)<br />β) για πρόσωπα τών οποίων ο [[εσωτερικός]] [[κόσμος]] [[είναι]] τόσο [[μυστηριώδης]] ώστε δεν μπορεί [[κανείς]] να καταλάβει τον χαρακτήρα τους («αυτός ο [[άνθρωπος]] [[είναι]] ένα ερωτηματικό»). | ||
}} | }} | ||
Revision as of 20:00, 3 October 2022
English (LSJ)
ή, όν, interrogative, ὄνομα D.T.636.11; χρεῖαι Hermog. Prog.3. Adv.-κῶς TheoProg.4, Sch.Ar.Nu.1225, etc.
German (Pape)
[Seite 1041] zur Frage gehörig, fragweise, λόγος, eine Frage in grammatischer Beziehung, Schol. Ar. Av. 417 u. öfter. Auch adv.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
interrogatif ; t. de gramm. τὸ ὄνομα ἐρωτηματικόν le pronom interrogatif.
Étymologie: ἐρώτημα.
Russian (Dvoretsky)
ἐρωτημᾰτικός: грам. вопросительный (ὄνομα).
Greek (Liddell-Scott)
ἐρωτηματικός: -ή, -όν, ἐνέχων ἐρώτησιν· ἐπίρρ. -κῶς, Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Νεφ. 1225, κτλ.
Greek Monolingual
-ή, -ό (AM ἐρωτηματικός, -ή, -όν) ερώτημα
1. αυτός που περικλείει ερώτηση, αυτός που αναφέρεται σε ερώτηση («ερωτηματικές προτάσεις», «ερωτηματικές αντωνυμίες», «ερωτηματικά επιρρήματα»)
2. αυτός που έχει έκφραση απορίας ή αμηχανίας ή αμφιβολίας («μού ‘ρίξε ένα ερωτηματικό βλέμμα»)
νεοελλ.
1. το ουδ. ως ουσ. το ερωτηματικό
το σημείο στίξης [;] που μπαίνει στο τέλος της πρότασης η οποία εκφράζει ερώτηση
2. α) για προβλήματα (υποθέσεις, ζητήματα) στα οποία δεν έχει δοθεί ικανοποιητική λύση («όλη αυτή η υπόθεση είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό»)
β) για πρόσωπα τών οποίων ο εσωτερικός κόσμος είναι τόσο μυστηριώδης ώστε δεν μπορεί κανείς να καταλάβει τον χαρακτήρα τους («αυτός ο άνθρωπος είναι ένα ερωτηματικό»).
