ἰθυδίκης: Difference between revisions
στεφανηφορήσας καὶ ἱερατεύσας → having worn the crown and having had the priesthood
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ου;<br /><i>adj. m.</i><br />qui juge droitement, équitablement.<br />'''Étymologie:''' [[ἰθύς]], [[δίκη]].<br /><i><b>Ant.</b></i> [[δωροφάγος]]. | |btext=ου;<br /><i>adj. m.</i><br />qui juge droitement, équitablement.<br />'''Étymologie:''' [[ἰθύς]], [[δίκη]].<br /><i><b>Ant.</b></i> [[δωροφάγος]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἰθῠδίκης:''' ου (ῑθ, δῐ) ὁ праведно судящий, справедливый ([[ἄνδρες]] Hes.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 24: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ἰθῠδίκης:''' [ῑθ] δῐ], -ου, ὁ ([[δίκη]]), αυτός που εξάγει δίκαια [[κρίση]], που αποφαίνεται [[δικαίως]], σε Ησίοδ. | |lsmtext='''ἰθῠδίκης:''' [ῑθ] δῐ], -ου, ὁ ([[δίκη]]), αυτός που εξάγει δίκαια [[κρίση]], που αποφαίνεται [[δικαίως]], σε Ησίοδ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=ἰ¯θῠ-δίκης, ου, [[δίκη]]<br />giving [[right]] [[judgment]], Hes. | |mdlsjtxt=ἰ¯θῠ-δίκης, ου, [[δίκη]]<br />giving [[right]] [[judgment]], Hes. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 20:30, 3 October 2022
English (LSJ)
[δῐ], ου, ὁ, giving right judgement, Hes. Op.230, APl.4.35.
German (Pape)
[Seite 1245] gerade, gerecht richtend, Hes. O. 232, im Ggstz von σκολιαὶ δίκαι, u. Sp., wie Ep. ad. 347 (Plan. 35).
French (Bailly abrégé)
ου;
adj. m.
qui juge droitement, équitablement.
Étymologie: ἰθύς, δίκη.
Ant. δωροφάγος.
Russian (Dvoretsky)
ἰθῠδίκης: ου (ῑθ, δῐ) ὁ праведно судящий, справедливый (ἄνδρες Hes.).
Greek (Liddell-Scott)
ἰθῠδίκης: ῑθ-, ου, ὁ, ὁ δικαίως κρίνων, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 228, ἀντίθετον τῷ δωροφάγος, αὐτόθι 219, πρβλ. Ἀνθ. Πλαν. 4. 35.
Greek Monolingual
ἰθυδίκης, ὁ (Α)
αυτός που κρίνει δίκαια, ορθά.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἰθύς (Ι) + -δικης (< δίκη), πρβλ. αγωνοδίκης, ειρηνοδίκης].
Greek Monotonic
ἰθῠδίκης: [ῑθ] δῐ], -ου, ὁ (δίκη), αυτός που εξάγει δίκαια κρίση, που αποφαίνεται δικαίως, σε Ησίοδ.
