ἀήσσητος

English (LSJ)

Att. ἀήττητος, ον, A unconquered, not beaten, Th.6.70, Lys.33.7, D.18.247, AP7.741 (Crin.), etc.; especially of the Stoic sage, Zeno Stoic.1.53,etc. 2 unconquerable, Pl.R.375b, Phld.D.3Fr.88b.

Spanish (DGE)

-ον
• Alolema(s): át. ἀήττητος, dór. ἀνήσσατος Theoc.6.46
1 no vencido, invicto de la caballería siracusana, Th.6.70, cf. Lys.33.7, Sm.Ps.88.8, Theoc.l.c., Plb.15.16.5, del sabio estoico, Zeno Stoic.1.53, ἀ. θάνατος muerte sin derrota e.e. del no vencido en combate, AP 7.741 (Crin.)
•en titulaturas imperiales τὸ ἀήττητον ὑμῶν κράτος SB 7517.5 (III d.C.), PMasp.19.28 (VI d.C.), Sardis 84.9 (IV d.C.), ICr.4.284a.1 (Gortina IV d.C.).
2 invencible ψυχή Pl.R.375b, θυμός Arist.Pol.1328^a7, EE 1229^a28, πλήθη Plb.1.35.5, cf. Phld.D.3.fr.88b.5, ἀ. ἦν κατὰ τὴν πεττευτικήν era invencible en el juego de damas Phan.18, γνῶμαι Luc.Anach.12, cf. Aristeas 193, M.Ant.1.16.10, ἐστιν ἀ. περὶ λόγους Aristid.Or.50.49.
3 adv. ἀησσήτως = de modo invencible Poll.1.157.

German (Pape)

[Seite 44] unbesiegt, Thuc. 6, 70, s. ἀήττητος.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
att. ἀήττητος;
1 non vaincu;
2 invincible.
Étymologie: ἀ, ἡσσάομαι.

Russian (Dvoretsky)

ἀήσσητος: атт. ἀήττητος 2
1 непокоренный, непобежденный Thuc., Lys., Plat., Dem.;
2 неодолимый, непобедимый Plat., Plut.

Greek (Liddell-Scott)

ἀήσσητος: Ἀττ. ἀήττητος, ον, ἀνίκητος, μὴ ἡττηθείς, Θουκ. 6. 70. Λυσ. 914, ἐν τέλ., Δημ. 309, 17. 2) ὃν δὲν δύναταί τις νὰ νικήσῃ, Πλάτ. Πολ. 375Β.

Greek Monotonic

ἀήσσητος: μεταγεν. Αττ. ἀ-ήττητος, -ον (ἡσσάομαι),
1. ανίκητος, σε Θουκ., Δημ.
2. αυτός τον οποίο δεν μπορεί κάποιος να νικήσει, σε Πλάτ.

Middle Liddell

ἡσσάομαι
1. unconquered, Thuc., Dem.
2. unconquerable, Plat.