νήκουστος: Difference between revisions
From LSJ
ταυτὶ γὰρ συκοφαντεῖσθαι τὸν Ἕκτορα ὑπὸ τοῦ Ὁμήρου → that is a false charge brought against Hector by Homer
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
|||
| Line 14: | Line 14: | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />inouï, inconnu.<br />'''Étymologie:''' νη-, [[ἀκούω]]. | |btext=ος, ον :<br />[[inouï]], [[inconnu]].<br />'''Étymologie:''' νη-, [[ἀκούω]]. | ||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
Revision as of 18:20, 8 January 2023
English (LSJ)
ον, (νη-, ἀκουστός) A deaf, not hearing, Emp.137.3. II unheard, unknown, Arat.173.
German (Pape)
[Seite 252] (νηἀκουστός), ungehört, unbekannt, Arat. 173.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
inouï, inconnu.
Étymologie: νη-, ἀκούω.
Greek (Liddell-Scott)
νήκουστος: -ον, (νη-, ἀκουστὸς) ἀνήκουστος, μὴ ἀκουσθείς, ἄγνωστος, Ἄρατος 173.
Greek Monolingual
νήκουστος, -ον (Α)
1. αυτός που δεν ακούει, κουφός
2. άγνωστος, ανήκουστος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < στερ. πρόθημα νη- + ακουστός (< ἀκούω), πρβλ. αν-ήκουστος].
Frisk Etymological English
Grammatical information: adj.
Meaning: who does not hear (Emp.)
Origin: IE [Indo-European] [587] *h₂kou- hear.
Etymology: From n̥- and ἀκούω- < *h₂kou-.
