ὅρκιος: Difference between revisions
Νόμιζε γήμας δοῦλος εἶναι διὰ βίου → Uxore ducta vivere ut servus para → Nimm eine Frau und sei ihr Knecht ein Leben lang
(13_6a) |
(6_18) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0379.png Seite 379]] ον, selten 3 Endgn, zum Eide gehörig, – 1) beeidigt, durch einen Eid verpflichtet, κατῄνεσεν τάδ' [[ὅρκιος]] δράσειν ξένῳ Soph. O. C. 1633, [[ὅρκιος]] δέ σοι [[λέγω]], mit einem Eide, Ant. 305. – 2) Zeus heißt [[ὅρκιος]], der Beschützer des Eides, der über das Halten des Eides wacht, Soph. Phil. 1308, wie Eur. Hipp. 1025; auch θεοὶ ὅρκιοι, Phoen. 484, vgl. Med. 208; πρὸς θεῶν τῶν ὁρκίων, Thuc. 1, 71. 78, vgl. 2, 71; Folgde; ὅρκιε Ζεῦ Luc. Tim. 1. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0379.png Seite 379]] ον, selten 3 Endgn, zum Eide gehörig, – 1) beeidigt, durch einen Eid verpflichtet, κατῄνεσεν τάδ' [[ὅρκιος]] δράσειν ξένῳ Soph. O. C. 1633, [[ὅρκιος]] δέ σοι [[λέγω]], mit einem Eide, Ant. 305. – 2) Zeus heißt [[ὅρκιος]], der Beschützer des Eides, der über das Halten des Eides wacht, Soph. Phil. 1308, wie Eur. Hipp. 1025; auch θεοὶ ὅρκιοι, Phoen. 484, vgl. Med. 208; πρὸς θεῶν τῶν ὁρκίων, Thuc. 1, 71. 78, vgl. 2, 71; Folgde; ὅρκιε Ζεῦ Luc. Tim. 1. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ὅρκιος''': -ον, σπανίως α, ον - ὁ ἀνήκως εἰς ὅρκον, δηλ. 1) ὡρκισμένος, δι’ ὅρκου ὑποχρεωμένος, δικαστὰς ὁρκίους αἱρουμένη ([[οὕτως]] ὁ Casaub.) Αἰσχύλ. Εὐμ. 483˙ [[ὅρκιος]] [[λέγω]], ὁμιλῶ [[ὡσεὶ]] μεθ’ ὅρκου, Σοφ. Ἀντ. 305, πρβλ. Ο. Κ. 1637. 2) ὁ εἰς ὃν ὁρκίζεταί τις, ὅρκιοι θεοί, οὓς ἐπικαλεῖταί τις ὁρκιζόμενος, καὶ οἵτινες ἐπιβλέπουσιν εἰς τὴν τήρησιν τοῦ ὅρκου καὶ τιμωροῦσι τὸν παραβαίνοντα αὐτόν, Εὐρ. Φοίν. 481, πρβλ. Ι. Τ. 747˙ παρὰ πεζογράφοις, θεοὶ οἱ ὅρκ. Θουκ. 1. 71, 78˙ οἱ ὅρκ. θεοὶ Αἰσχίν. 16. 16˙ ἰδίως, [[Ζεὺς]] [[ὅρκιος]] Σοφ. Φιλ. 1324, Εὐρ. Ἱππ. 1027, Ἀριστ. π. Θαυμασ. 152, Παυσ. 5. 24, 9 κἑξ., κτλ.˙ ὁρκία Θέμις Εὐρ. Μήδ. 209˙ φθιμένων [[σέβας]] [[ὅρκιον]] Ἀνθ. Π. 7. 351˙ [[ξίφος]] [[ὅρκιον]], τὸ [[ξίφος]] εἰς ὅ τις ὁρκίζεται Εὐρ. Φοίν. 1677. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 11:11, 5 August 2017
English (LSJ)
ον, rarely α, ον E.Med. 208 (lyr.):—
A belonging to an oath, i.e. 1 sworn, bound by oath, δικαστὰς ὁ. αἱρουμένη (so Casaub.) A.Eu.483 ; ὅ. λέγω I speak on oath, S. Ant.305, cf. OC1637: Comp., ὁρκιωτέραν δ' ἤμην τὰν δώλαν the slave's oath shall carry the greater weight, Leg.Gort.2.15. 2 that which is sworn by, ὅ. θεοί the gods invoked at an oath, who watch over its fulfilment and punish its violation, E.Ph.481, cf. IT747 : in Prose, θεοὶ οἱ ὅ. Th.1.71,78 ; οἱ ὅ. θ. Aeschin.1.114 ; esp. Ζεὺς ὅ. S.Ph.1324, E. Hipp.1025, Arist.Mir.845b33, Paus.5.24.9sq., etc.; ὁρκία Θέμις E. Med. l.c. ; φθιμένων σέβας ὅ. AP7.351 (Diosc.); ξίφος ὅ. a sword sworn by, E.Ph.1677.
German (Pape)
[Seite 379] ον, selten 3 Endgn, zum Eide gehörig, – 1) beeidigt, durch einen Eid verpflichtet, κατῄνεσεν τάδ' ὅρκιος δράσειν ξένῳ Soph. O. C. 1633, ὅρκιος δέ σοι λέγω, mit einem Eide, Ant. 305. – 2) Zeus heißt ὅρκιος, der Beschützer des Eides, der über das Halten des Eides wacht, Soph. Phil. 1308, wie Eur. Hipp. 1025; auch θεοὶ ὅρκιοι, Phoen. 484, vgl. Med. 208; πρὸς θεῶν τῶν ὁρκίων, Thuc. 1, 71. 78, vgl. 2, 71; Folgde; ὅρκιε Ζεῦ Luc. Tim. 1.
Greek (Liddell-Scott)
ὅρκιος: -ον, σπανίως α, ον - ὁ ἀνήκως εἰς ὅρκον, δηλ. 1) ὡρκισμένος, δι’ ὅρκου ὑποχρεωμένος, δικαστὰς ὁρκίους αἱρουμένη (οὕτως ὁ Casaub.) Αἰσχύλ. Εὐμ. 483˙ ὅρκιος λέγω, ὁμιλῶ ὡσεὶ μεθ’ ὅρκου, Σοφ. Ἀντ. 305, πρβλ. Ο. Κ. 1637. 2) ὁ εἰς ὃν ὁρκίζεταί τις, ὅρκιοι θεοί, οὓς ἐπικαλεῖταί τις ὁρκιζόμενος, καὶ οἵτινες ἐπιβλέπουσιν εἰς τὴν τήρησιν τοῦ ὅρκου καὶ τιμωροῦσι τὸν παραβαίνοντα αὐτόν, Εὐρ. Φοίν. 481, πρβλ. Ι. Τ. 747˙ παρὰ πεζογράφοις, θεοὶ οἱ ὅρκ. Θουκ. 1. 71, 78˙ οἱ ὅρκ. θεοὶ Αἰσχίν. 16. 16˙ ἰδίως, Ζεὺς ὅρκιος Σοφ. Φιλ. 1324, Εὐρ. Ἱππ. 1027, Ἀριστ. π. Θαυμασ. 152, Παυσ. 5. 24, 9 κἑξ., κτλ.˙ ὁρκία Θέμις Εὐρ. Μήδ. 209˙ φθιμένων σέβας ὅρκιον Ἀνθ. Π. 7. 351˙ ξίφος ὅρκιον, τὸ ξίφος εἰς ὅ τις ὁρκίζεται Εὐρ. Φοίν. 1677.
