ἀποστάτης: Difference between revisions
Ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι → I seem, then, in just this little thing to be wiser than this man at any rate, that what I do not know I do not think I know either
(Bailly1_1) |
(big3_6) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ου (ὁ) :<br /><b>1</b> esclave fugitif;<br /><b>2</b> rebelle, traître;<br /><b>3</b> <i>eccl.</i> apostat.<br />'''Étymologie:''' [[ἀφίστημι]]. | |btext=ου (ὁ) :<br /><b>1</b> esclave fugitif;<br /><b>2</b> rebelle, traître;<br /><b>3</b> <i>eccl.</i> apostat.<br />'''Étymologie:''' [[ἀφίστημι]]. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=-ου, ὁ <b class="num">1</b> [[desertor]], [[rebelde]] Αἰγύπτιοι <i>PTeb</i>.781.7 (II a.C.), <i>PAmh</i>.30.34 (II a.C.), Κυρρησταί Plb.5.57.4, οἰκέται Plu.<i>Rom</i>.9, δοῦλοι <i>Mon.Anc.Gr</i>.13.14, κύνες ἀποστάται perros fugitivos</i> Plu.2.821b, frec. en lit. crist. ἄγγελος Iren.Lugd.<i>Haer</i>.4.40.3, δράκων Gr.Nyss.<i>Eun</i>.3.10.16, <i>Phys</i>.A 64.3, [[διάβολος]] Oecum.<i>Apoc</i>.p.153<br /><b class="num">•</b>pred. y subst. [[desertor]], [[rebelde]], [[secesionista]] c. gen. τῆς πατρίδος Plb.11.28.5, τοῦ πατρός D.H.4.55, ἐγ Βοιωτίας ἀποστάται γεγενημένοι <i>FD</i> 2.70a.50<br /><b class="num">•</b>del hombre ἀ. [[αὐτοῦ]] (τοῦ θείου νόμου) desertor de la ley divina</i> Eus.<i>Is</i>.53<br /><b class="num">•</b>sin rég., D.H.6.46, <i>FD</i> 2.70a.41, D.S.2.25, del Demonio respecto a Dios, Clem.Al.<i>Strom</i>.1.17.85, como sign. del n. sem. «Satán», Iust.Phil.<i>Dial</i>.103.5.<br /><b class="num">2</b> [[apóstata]] lat. <i>apostatarum sacrilegum nomen</i>, <i>Cod.Theod</i>.16.7.7, por parte de los Ebionistas dicho de San Pablo ἀ. τοῦ νόμου Eus.<i>HE</i> 3.27.4, subst., del emperador Juliano ὁ Ἀ Gr.Naz.M.35.1112C, cf. Ath.Al.M.25.592A. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 11:55, 21 August 2017
English (LSJ)
[τᾰ], ου, ὁ,
A deserter, rebel, ἀ. τοῦ βασιλέως Plb. 5.57.4, cf. Wilcken Chr.10 (ii B.C.), Plu.Cim.10; seceder, SIG705.41,50(Delph., ii B.C.). II runaway slave, Plu.Rom.0; ἀ. κύων runaway dog, Id.2.821d. III Lat. apostata, apostate, Cod.Theod. 16.7.7.
German (Pape)
[Seite 326] ὁ, der Abfallende, Abtrünnige, τινός Pol. 5, 57; βασιλέως Plut. Cim. 10; u. a. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ἀποστάτης: -ου, ὁ, δραπέτης δοῦλος, Πλουτ. Ρωμ. 9· λιποτάκτης, ἐπαναστάτης, ἀπ. τοῦ βασιλέως Πολύβ. 5. 57, 4, Πλουτ. Κίμ. 10· ἀπ. κύων, δραπέτης, ὁ αὐτ. 2. 821D. ΙΙ. Παρ’ Ἐκκλ., ἀποστάτης, ἀρνησίθρησκος.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
1 esclave fugitif;
2 rebelle, traître;
3 eccl. apostat.
Étymologie: ἀφίστημι.
Spanish (DGE)
-ου, ὁ 1 desertor, rebelde Αἰγύπτιοι PTeb.781.7 (II a.C.), PAmh.30.34 (II a.C.), Κυρρησταί Plb.5.57.4, οἰκέται Plu.Rom.9, δοῦλοι Mon.Anc.Gr.13.14, κύνες ἀποστάται perros fugitivos Plu.2.821b, frec. en lit. crist. ἄγγελος Iren.Lugd.Haer.4.40.3, δράκων Gr.Nyss.Eun.3.10.16, Phys.A 64.3, διάβολος Oecum.Apoc.p.153
•pred. y subst. desertor, rebelde, secesionista c. gen. τῆς πατρίδος Plb.11.28.5, τοῦ πατρός D.H.4.55, ἐγ Βοιωτίας ἀποστάται γεγενημένοι FD 2.70a.50
•del hombre ἀ. αὐτοῦ (τοῦ θείου νόμου) desertor de la ley divina Eus.Is.53
•sin rég., D.H.6.46, FD 2.70a.41, D.S.2.25, del Demonio respecto a Dios, Clem.Al.Strom.1.17.85, como sign. del n. sem. «Satán», Iust.Phil.Dial.103.5.
2 apóstata lat. apostatarum sacrilegum nomen, Cod.Theod.16.7.7, por parte de los Ebionistas dicho de San Pablo ἀ. τοῦ νόμου Eus.HE 3.27.4, subst., del emperador Juliano ὁ Ἀ Gr.Naz.M.35.1112C, cf. Ath.Al.M.25.592A.
