οκνώ
From LSJ
οἷς τὰ ὁρώμενα τὴν ἀρχὴν ἐνδίδωσι, καὶ οἷον ὑπήνεμα διὰ τῶν ὀφθαλμῶν τὰ πάθη ταῖς ψυχαῖς εἰστοξεύονται → who taketh his beginning and occasion from something which is seen, and then his passion, as though wind borne, shoots through the eyes and into the heart
Greek Monolingual
(Α ὀκνῶ, -έω και επικ. τ. ὀκνείω)
διστάζω, αποφεύγω ή δεν έχω την τόλμη να κάνω κάτι
νεοελλ.
1. αμελώ να κάνω κάτι
2. οκνεύω, είμαι οκνηρός, τεμπέλης
αρχ.
1. είμαι αναποφάσιστος
2. (για στρατιώτη) είμαι δειλός
3. φοβάμαι κάποιον ή κάτι («πῶς τὸ μητρὸς λέκτρον οὐκ ὀκνεῖν με δεῑ;», Σοφ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὄκνος (Ι) «δισταγμός». Ο τ. ὀκνείω, με έκταση για μετρικούς λόγους].
