θεοποιέω
Εὐφήμει, ὦ ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποδράς → Hush, man, most gladly have I escaped this thing you talk of, as if I had run away from a raging and savage beast of a master
English (LSJ)
A make into gods, deify, τὰ θνητά D.H.2.56, cf. Luc.Scyth. 1; Πυθαγόραν S.E.M.7.94. II make divine, ἄνθρωπον θ. αἱ ἐπιστῆμαι Hierocl.inCA Praef.p.417M.
German (Pape)
[Seite 1197] einen Gott machen, vergöttern, τὰ θνητά D. Hal. 2, 56; Luc. Scyth. 1; θεοποιηθέντες θεοί S. Emp. adv. phys. 1, 51.
Greek (Liddell-Scott)
θεοποιέω: ποιῶ θεόν, μεταβάλλω εἰς θεόν, Λουκ. Σκυθ. 1, Σέξτ. Ἐμπ. Μ. 7. 94. 2) θ. ἀνθρώπους, ποιῶ αὐτοὺς μετόχους θείας φύσεως, Ἀθανάσ.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
diviniser, acc..
Étymologie: θεοποιός.
Spanish
Greek Monotonic
θεοποιέω: μέλ. -ήσω, κάνω κάποιον θεό, θεοποιώ, αποθεώνω, σε Λουκ.
Russian (Dvoretsky)
θεοποιέω: делать богом, обожествлять (τινα Luc.): ἄνθρωποι θεοποιηθέντες θεοί Sext. обожествленные люди.
Middle Liddell
θεοποιέω, fut. -ήσω
to make into gods, deify, Luc. [from θεοποιός
