πῖσος
τοῖς πράγμασιν γὰρ οὐχὶ θυμοῦσθαι χρεών· μέλει γὰρ αὐτοῖς οὐδέν· ἀλλ' οὑντυγχάνων τὰ πράγματ' ὀρθῶς ἂν τιθῇ, πράξει καλῶς → It does no good to rage at circumstance; events will take their course with no regard for us. But he who makes the best of those events he lights upon will not fare ill.
English (LSJ)
εος, τό, old Ep. Noun, only in pl.,
A meadows, πίσεα ποιήεντα Il.20.9, cf. Call.Fr.anon.57, A.R.1.1266.
German (Pape)
[Seite 619] τό, ein feuchter, reichlich bewässerter Ort, wasserreiche Niederung, Aue, Wiese, Marschland mit üppigem Pflanzenwuchs, Il. 20. 9 Od. 6, 124, auch πείσεα falsch geschrieben; es hängt mit πίνω, πιπίσκω, πίσω zusammen.
French (Bailly abrégé)
(τό) :
seul. nom.-acc. pl. πίσεα;
lieux humides, prairies.
Étymologie: πίνω.
English (Autenrieth)
Greek Monotonic
πῖσος: τό (πίνω), μόνο στον πληθ., λιβάδια, σε Όμηρ.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
πῖσος -ους, τό, ep., alleen plur. πίσεα, weiden.
Russian (Dvoretsky)
πῖσος: εος τό (только nom. и acc. pl. πίσεα) луг Hom., HH.
Frisk Etymological English
Grammatical information: n.
Meaning: meadows, pastures (Υ 9 = ζ 124, Call. Fr. anon. 57, A. R. 1, 1266).
Other forms: only pl. πίσεα (s.v.)
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]
Etymology: Ending like ἄλσος a.o.; without certain etymology. By Curtius 280 (with Bopp a.o.; agreeing also Solmsen Wortforsch. 245) connected with πίνω and cognates. Diff., semantically better, Fick 3, 241 (also Bq, WP. 2, 75, Pok. 794): from *πῖδ-σ-ος to πῖδαξ, πιδύω etc.; s. vv, rejected by Furnée 260 n. 48 and 254 n. 27.
