φάσκος
ἐν μὲν γὰρ ταῖς ἐπιστολαῖς αὐτοῦ οὐδὲ μνήμην τῆς οἰκείας προσηγορίας ποιεῖται, ἢ πρεσβύτερον ἑαυτὸν ὀνομάζει, οὐδαμοῦ δὲ ἀπόστολον οὐδ' εὐαγγελιστήν (Eusebius, Demonstratio evangelica 3.5.88) → For in his epistles he doesn't even make mention of his own name — or simply calls himself the elder, but nowhere apostle or evangelist.
Greek Monolingual
(I)
ο, ΝΜΑ, και σφάκος Α- άλλη, κοινή σήμερα, ονομασία της φασκομηλιάς, ο ελελίφασκος του Διοσκορίδη
αρχ.
είδος λειχήνα.
[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. φάσκο].
(II)
τὸ, Α
δέσμη.
[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. fascis «δέσμη, δεσμίδα»].
Frisk Etymology German
φάσκος: {pháskos}
Grammar: m.
Meaning: die von den Eichenbäumen herabhängenden Mooszotten (Thphr., H.).
Etymology : Unerklärt. Von einer Grundform *φαρσκος ausgehend, stellt Solmsen Wortforsch. 5 ff. drei Möglichkeiten zur Wahl: 1. zu germ., z.B. ndd. barsch scharf, rauh, barsch (formal = φάσκος?), kelt., z.B. air. barr Spitze, Gipfel (kelt. *barso-), ahd. burst Borste = aind. bhr̥ṣṭí-’Zacke, Spitze’, lat. fastīgium Spitze, Giebel (s. W.-Hofmann s.v. mit Weiterem); 2. zu φάρσος Stück, Teil (s.d.); 3. über *φαρκσκος zu φορκόν· λευκόν, πολιόν, ῥυσόν. Anders Mann Lang. 17, 12 (vgl. Restelli Ist. Lomb. 97, 468): zu alb. bashkë Vließ. — Fern bleibt σφάκος; s. Solmsen a. O. — Zu φασκάς, -άδος N. einer Entenart, von Solmsen ebenfalls in Erwägung gezogen, s. βασκᾶς.
Page 2,996
