ἀειχρόνιος
From LSJ
μηδ' εἰς ὀρχηστρίδος εἰσᾴττειν, ἵνα μὴ πρὸς ταῦτα κεχηνὼς μήλῳ βληθεὶς ὑπὸ πορνιδίου τῆς εὐκλείας ἀποθραυσθῇς → and not to dart into the house of a dancing-woman, lest, while gaping after these things, being struck with an apple by a wanton, you should be damaged in your reputation
English (LSJ)
ον, A everlasting, AP 12.229 (Strat.).
German (Pape)
[Seite 41] immerwährend, Strat. 71 (XII, 229).
Greek (Liddell-Scott)
ἀειχρόνιος: -ον, αἰώνιος, Ἀνθ. Π. 12. 229.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
éternel.
Étymologie: ἀεί, χρόνος.
Spanish (DGE)
-ον eterno κάλλος AP 12.229 (Strat.).
Greek Monotonic
ἀειχρόνιος: -ον, αιώνιος, παντοτινός, σε Ανθ.
Russian (Dvoretsky)
ἀειχρόνιος: вечный, непреходящий (κάλλος Anth.).
Middle Liddell
everlasting, Anth.
