λακάζω
οὐδ' ἄμμε διακρινέει φιλότητος ἄλλο, πάρος θάνατόν γε μεμορμένον ἀμφικαλύψαι → nor will anything else divide us from our love before the fate of death enshrouds us (Apollonius of Rhodes, Argonautica 3.1129f.)
English (LSJ)
= λάσκω, shout, howl, A.Th.186, Supp.872 (lyr.).
German (Pape)
[Seite 8] (λακέω), rufen, schreien, neben αὔειν, Aesch. Spt. 168, ἰΰζειν, Suppl. 851.
French (Bailly abrégé)
crier.
Étymologie: DELG λάσκω.
Greek (Liddell-Scott)
λᾰκάζω: λάσκω, φωνάζω, ὠρύομαι, Αἰσχύλ. Θήβ. 186, Ἱκέτ. 872.
Greek Monolingual
λακάζω (Α)
(ποιητ.) καλώ μεγαλοφώνως, ωρύομαι, φωνάζω («ἴυζε καὶ λάκαζε καὶ κάλει θεούς», Αισχύλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. λακ- του λάσκω (πρβλ. αόρ. ἔ-λακ-ον) + -άζω].
Greek Monotonic
λᾰκάζω: = λάσκω, φωνάζω, ωρύομαι, σε Αισχύλ.
Russian (Dvoretsky)
λᾰκάζω: кричать, вопить Aesch.
Frisk Etymological English
Other forms: λακεῖν, λακέρυζα etc..
See also: s. λάσκω.
Middle Liddell
λᾰκάζω, = λάσκω
to shout, howl, Aesch.
Frisk Etymology German
λακάζω: λακέρυζα λακεῖν, λακέρυζα usw.
{lakázō}
Grammar: v.
See also: s. λάσκω.
Page 2,74
