βαρυπαθέω
From LSJ
ἧς ἂν ἐπ' ἐλάχιστον ἀρετῆς πέρι ἢ ψόγου ἐν τοῖς ἄρσεσι κλέος ᾖ → of whom there is least talk either for praise or blame, of whom there is least notoriety among the men either for praise or blame
English (LSJ)
to be much annoyed, Plu.2.167f(v.l.).
Spanish (DGE)
estar muy molesto o enfadado Plu.2.167f.
German (Pape)
[Seite 434] (schwer leiden), unzufrieden sein, καὶ δυσφορέω Plut. Superst. 7.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
f. βαρυπαθήσω;
être gravement ou péniblement affecté.
Étymologie: βαρύς, πάθος.
Greek (Liddell-Scott)
βᾰρῠπᾰθέω: παραπολὺ θλίβομαι, ἐνοχλοῦμαι,Πλούτ. 2. 167F·―ἐπίθ., βαρυπαθής, ές, παραπολὺ θλίβων, ἐνοχλῶν, λυπῶν, φθορὰ Εὐσ. Ἐ. Ἱ. 10. 4.
Russian (Dvoretsky)
βαρυπᾰθέω: тяжело страдать, мучиться Plut.