κοσμοποιέω
οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησεν, ἦν ἀπολωλὼς καὶ εὑρέθη → This son of mine was dead and has come back to life. He was lost and he's been found.
English (LSJ)
A make the world, Ph. 1.5, Plu.2.719 d, 877 c (Pass.), Stoic.2.112 (ap.Alex.Aphr.Mixt.225.2), Iamb. in Nic.p.79 P.
2 frame a system or theory of the world, Arist.Metaph.1091a18, Cael.301a13; κ. ἕκαστον τῶν ἀστέρων assert them to be worlds, Placit.2.13.15.
3 bestow order upon, organize, τὴν ὕλην Dam.Pr.270.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
créer le monde.
Étymologie: κοσμοποιός.
Greek (Liddell-Scott)
κοσμοποιέω: μέλλ. -ήσω, ποιῶ, δημιουργῶ τὸν κόσμον, Πλούτ. 2. 719C, 877C. 2) ποιῶ σύστημα ἢ θεωρίαν τοῦ κόσμου, Ἀριστ. Μετὰ τὰ Φυσ. 13. 3, 16, π. Οὐρ. 3. 2, 9, Πλούτ.· κ. τοὺς ἀστέρας, ἰσχυρίζομαι ὅτι οἱ ἀστέρες εἶναι κόσμοι, Πλούτ. 2. 888F.
Russian (Dvoretsky)
κοσμοποιέω:
1 создавать мир (θεὸς κοσμοποιεῖ Plut.);
2 филос. строить теорию мироздания, выводить мир (εξ ἀκινήτων Arst.);
3 считать или объявлять мирами (τοὺς ἀστέρας Plut.).
German (Pape)
die Welt machen, schaffen, von Gott, Plut. Symp. 8.2.3; von den Philosophen, die Welt entstehen lassen, z.B. ἐξ ἀκινήτων γὰρ ἄρχεται κοσμοποιεῖν ὁ Ἀναξαγόρας Arist. coel. 3, vgl. metaphys. 13.3.
