ἄμβων
Μούνη γὰρ ἄγειν οὐκέτι σωκῶ λύπης ἀντίρροπον ἄχθος → I have no longer strength to bear alone the burden of grief that weighs me down
English (LSJ)
ωνος, ὁ, Att. for Ion. ἄμβη, acc. to Gal.18(1).340, but Rhodian acc. to Bacchiusap.Apollon.Cit.1.7:—
A crest of a hill, A.Fr. 103; ἐπ' οὔρεος ἀμβώνεσσιν Call.Aet.3.1.34. 2 rim or edge of a cup (esp. of one that curves inwards), Eup.52, Ephipp.3.16, Critias 34D., Plu.Lyc.9. b (from similarity of shape), rim of jointsocket, Gal.UP1.15, al., cf. 18(1).340. 3 = γυναικεῖον αἰδοῖον, Eust.1539.33 (so perh. in Eup.l.c.). 4 in Cos, steps, rungs of ladder, Apollon.Cit.1.7. 5 pulpit, title of poem by Paul. Sil., cf. JHS28.195 (Aspendus).
German (Pape)
[Seite 119] ωνος, ὁ, der erhöhte Rand (VLL. von ἀναβαίνω; vgl. aber umbo). bei Aesch. Bergrand, frg. 88. 210; von Schüsseln, λοπάδων Eupol. bei Erot. gl. Hipp. p. 88; Eust. 1636, 50; vgl. περιπλεῖν ἐπὶ τοῖς ἄμβωσιν Ephipp. Ath. VIII. 347 (v. 16); κώθωνος, des Bechers, wo es ein wie bei unsern Flaschen erhabener Boden zu sein scheint, Plut. Lyc. 9; vgl. Ath. IX, 483 b. Bei Sp. Kanzel, Katheder, wie in dem Ἄμβων überschriebenen Gedichte des Paul. Sil.
Greek (Liddell-Scott)
ἄμβων: -ωνος, ὁ, Ἰων. ἄμβη, ὃ ἴδε (ἴδε ἐν λ. ὀμφαλός): ἡ ῥάχις ἢ ἡ ὀφρὺς ὄρους, Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 100. 2) ἐν πινακίῳ ἢ ποτηρίῳ λέγεται ὅτι εἶναι τὸ ὑπερέχον χεῖλος αὐτοῦ (ἀλλ’ ἆρά γε δὲν εἶναι μᾶλλον ἡ ἐξόγκωσις τοῦ κέντρου ἢ πυθμένος, οἵα ὑπάρχει εἰς τὰς σημερινὰς φιάλας τοῦ οἴνου;), Εὔπολ. ἐν «Αὐτολύκῳ» 1, Ἔφιππ. ἐν «Γηρυόνῃ» 1. 16, Κριτίας παρ’ Ἀθην. 483Β, Πλουτ. Λυκ. 9. 3) μεταγεν. = ἄμβων ἢ ἀναλόγιον ὡς ἐν τῷ πονήματι τοῦ Παύλου Σιλεντιαρίου τῷ καλουμένῳ Ἄμβων, πρβλ. Συλλ. Ἐπιγρ. 8697C.
