κεραύνιος
ἤκουσεν ἐν Ῥώμῃ καὶ ἀρσένων ἑταιρίαν εἶναι → he heard that there was also a fellowship of males in Rome (Severius, commentary on Romans 1:27)
English (LSJ)
α, ον, also ος, ον A.Th.430, E.Ba.594 (anap.):—
A of a thunderbolt, βολαί A. l.c.; φλόξ Id.Pr.1017; πέμφιξ S.Fr.538; πῦρ, λαμπάδες, E.Tr.80, Ba.244; θάνατος death by the thunderbolt, Call.Aet.3.1.64; λίθος heliotrope, PHolm.10.37, Porph.VP17, cf. Plin.HN37.132. 2 thundersmitten, of Semele, S.Ant.1139 (lyr.), E.Ba.6; Καπανέως κ. δέμας Id.Supp.496; τὰ Κεραύνια the 'thunder-splitten peaks', name of several mountain ridges, Str.6.3.5, etc. 3 κεραύνιος, ὁ, kind of bandage, Sor.Fasc.37. II = κεραύνειος, Ζεύς Arist.Mu.401a17, Milet.1(7).278; applied to Philip, AP6.115 (Antip. <Sid.>).
German (Pape)
[Seite 1422] auch 2 Endgn, zum Donnerkeil gehörig; φλὸξ κεραυνία Aesch. Prom. 1019; βολαὶ κεραύνιοι Spt. 412; πῦρ, Blitz, Eur. Tr. 80; λαμπάσιν κεραυνίοις u. κεραυνίαις, Bacch. 244 Suppl. 1011; vom Blitz getroffen, Καπανέως δέμας 512; vgl. ματρὶ σὺν κεραυνίᾳ, von der Semele, Soph. Ant. 1126, wie Eur. Bacch. 6. Aber bei Antp. Sid. 18 (VI, 115) ehrendes Beiwort des Philipp, wie κεραύνειος; auch Ζεύς, der Donnerer, Arist. mund. 7.
Greek (Liddell-Scott)
κεραύνιος: -α, -ον, ὡσαύτως, ος, ον, Αἰσχύλ. Θήβ. 430· ― ἀνήκων εἰς τὸν κεραυνόν, βολαὶ Αἰσχύλ. ἔνθ’ ἀνωτ.· φλὸξ ὁ αὐτ. ἐν Πρ. 1017· πέμφιξ Σοφ. Ἀποσπ. 483· πῦρ, λαμπὰς Εὐρ. Τρῳ. 80, Βάκχ. 244. 2) ὁ ὑπὸ τοῦ κεραυνοῦ πληγείς, ἐπὶ τῆς Σεμέλης, Σοφ. Ἀντ. 1139· Καπανέως κεραύνιον δέμας Εὐρ. Ἱκέτ. 496, πρβλ. Βάκχ. 6· ― τὰ κεραύνια, αἱ ὑπὸ τοῦ κεραυνοῦ πληττόμεναι κορυφαὶ πολλῶν σειρῶν ὀρέων, Στράβ. 281, κτλ., Οὐεργ. Αἰν. 3. 506· ὡσαύτως, Acroceraunia. ΙΙ. = κεραύνειος, Ἀριστ. π. Κόσμ. 7. 2· Ζανὶ Ἀνθ. Π. 7. 44.
French (Bailly abrégé)
α ou ος, ον :
1 qui concerne la foudre, de la foudre;
2 frappé de la foudre.
Étymologie: κεραυνός.
