Πέλοψ
Ὦ τύμβος, ὦ νυμφεῖον, ὦ κατασκαφὴς οἴκησις αἰείφρουρος, οἷ πορεύομαι πρὸς τοὺς ἐμαυτῆς → Tomb, bridal chamber, eternal prison in the caverned rock, whither I go to find mine own.
English (LSJ)
οπος, ὁ, Pelops, Il. 2.104, etc. : Adj. Πελόπιος, E.Fr.515, etc. ; Πελοπήϊος, A. R. 1.758, al. : pecul. fem. Πελοπηΐς, ΐδος, Call. Del.72, A.R.4.1570, Nic.Fr. 104.
Greek (Liddell-Scott)
Πέλοψ: -οπος, ὁ, (πελός, ὄψ) ὁ σκοτεινὴν ἔχων ὄψιν, μελαψὸς υἱὸς τοῦ Ταντάλου, ἐλθὼν ἐκ Λυδίας εἰς Πελοπόννησον ἧς καὶ ἀνεδείχθη ἡγεμὼν καὶ ἐξ αὐτοῦ ὠνομάσθη Πελοπόννησος, Ἰλ.
French (Bailly abrégé)
οπος (ὁ) :
Pélops (« Visage-pâle ») fils de Tantale, époux d’Hippodamie.
Étymologie: πελός, ὄψ;
{rem. de Chaeréphon : « pâle » doit être une erreur de Bailly, car πελός signifie le contraire ; Chantraine s.v. πελιδνός s’interroge sur le sens de Πέλοψ et ne partage pas vraiment l’hypothèse de Kretschmer}.
