ῥοχθέω
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
A dash with a roaring sound, of the sea, ῥόχθει γὰρ μέγα κῦμα ποτὶ ξερόν Od.5.402; προτὶ δ' αὐτὰς [πέτρας] κῦμα μέγα ῥοχθεῖ 12.60; ὑπὸ κύματι πέτραι ῥόχθεον sounded with the dashing of the waves, A.R.4.925; ῥοχθεῦσιν δὲ κάλωες Opp.H.1.228.—Cf. ὀρεχθέω.
German (Pape)
[Seite 849] rauschen, brausen; bes. von den brandenden Meereswogen, κῦμα ῥοχθεῖ, Od. 5, 402. 12, 60; überh. lärmen, tosen, ὑπὸ κύματι πέτραι ῥόχθεον, Ap. Rh. 4, 924; ῥοχθεῦσιν δὲ κάλωες, Opp. Hal. 1, 228.
Greek (Liddell-Scott)
ῥοχθέω: (ῥόχθος) κτυπῶ, μετὰ ῥόχθου, ἐπὶ τῶν διαρρηγνυμένων κυμάτων ἐπὶ τῆς ξηρᾶς, ῥόχθει γάρ μέγα κῦμα ποτὲ ξερὸν Ὀδ. Ε. 402· προτὶ δ’ αὐτὰς [πέτρας] κῦμα μέγα ῥοχθεῖ Μ. 60· ὑπὸ κύματι πέτραι ῥόχθεον, ποιὸν ἦχον ἀπετέλουν ἐκ τῆς ὁρμητικῆς τῶν κυμάτων φορᾶς, Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 925· ῥοχθεῦσιν δὲ κάλωες (πρβλ. τὸ τοῦ Οὐεργ. stridor rudentum) Ὀππ. Ἀλ. 1. 228. - Πρβλ. ὀρεχθέω. - Καθ’ Ἡσύχ.: «ῥοχθεῖ· ἠχεῖ, ψοφεῖ, κλύζει».
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
seul. prés. et impf. épq. 3ᵉ sg. ῥόχθει;
gronder comme les vagues qui se brisent.
Étymologie: ῥόχθος.
English (Autenrieth)
ῥοχθεῖ, ipf. ῥόχθει: roar, of the waves, Od. 12.60 and Od. 5.402.
Greek Monotonic
ῥοχθέω: μέλ. -ήσω, Επικ. γʹ ενικ. παρατ. ῥόχθει· συντρίβομαι με βροντερό ήχο, με πάταγο, λέγεται για τα θαλάσσια κύματα που σπάζουν στην ξηρά, σε Ομήρ. Οδ.
