ἀποκοπή
ὥσπερ σελήνη γ' ἡλίῳ· τὴν μὲν χρόαν ἰδεῖν ὁμοιόν ἔστι θάλπει δ' οὐδαμῶς → like the moon to the sun: its color is similar to the eye, but it does not give off any heat
English (LSJ)
ἡ, (ἀποκόπτω)
A cutting off, κρατός A.Supp.841, cf. Hp.Mochl.34; lopping off a shoot for grafting, M.Ant.11.8: Medic., amputation, Archig. ap. Orib.47.13.3; stoppage, ἐμμηίνων Sor.1.26. 2 πεδίων ἀ., prob.their abrupt terminations, Plu.Phil.4, cf. Gp.12.41.1. 3 φωνῆς ἀ. loss of voice, Dsc.2.120, cf. Gal.13.31. II ἀποκοπαζ χρεῶν cancelling of all debts, And.1.88, Pl.R.566a, Jusj. ap. D.24.149, etc. III abruptness, esp. of literary style, Demetr.Eloc.238; ἀ. ῥυθμοῦ broken rhythm, ib.6; ἐξ ἀποκοπῆς abruptly, D.H.Th.52; also of disease, ἐξ ἀ. λυθῆναι to be suddenly cured, Gal.7.441. IV section, extract, λόγου Tryph.Trop.7. V in Gramm., apocope, cutting off of one or more letters, esp. at the end of a word, Arist.Po.1458b2 (pl.), cf. A.D.Synt.6.11; κατ' ἀποκοπήν Str.8.5.3; also of elliptical expressions, such as νὴ τόν, Ph.2.271.
German (Pape)
[Seite 308] ἡ. 1) das Abschlagen, Abhauen, κρατός Aesch. Suppl. 821; τῶν χρεῶν, Schuldentilgung, tabulae novae, Plat. Legg. V, 736 c u. öfter; Andoc. 1, 88 Dem. 24, 149 Plut. Sol. 15. – 2) Bei den Gramm. Weglassung eines oder mehrerer Buchstaben, bes. am Ende eines Wortes.
Greek (Liddell-Scott)
ἀποκοπή: ἡ, (ἀποκόπτω) τὸ ἀποκόπτειν, Αἰσχύλ. Ἱκ. 841, Ἱππ. Μοχλ. 860· ἐν Ἀθήναις, ἀποκοπὴ χρεῶν = τῷ Ρωμ. tabulae novae, ἀπάλειψις τῶν παλαιῶν χρεῶν, Ἀνδοκ. 12. 7, Πλάτ. Πολ. 566Α, Νόμ. 736C· οὐδὲ τῶν χρεῶν τῶν ἰδίων ἀποκοπὰς Ὅρκος παρὰ Δημ. 746. 24, κτλ.· πρβλ. τὴν σεισάχθειαν τοῦ Σόλωνος, Πλουτ. Σόλ. 15. 2) ἐν Πλουτ. Φιλοπ. 4, πεδίων ἀπ., πιθ. τὰ ἀπότομα αὐτῶν πέρατα ἢ ὅρια. ΙΙ. παρὰ Γραμμ. ἀποκοπή, τὸ ἀποκόπτειν ἓν ἢ περισσότερα γράμματα, ἰδίως εἰς τὸ τέλος λέξεως, πρβλ. Ἀριστ. Ποιητ. 22. 8· καὶ ἴδε τὴν λεξ. συγκοπή. ΙΙΙ. φωνῆς ἀπ., ἀπώλεια, ὅταν κόπτηται ἡ φωνή τινος, Διοσκ. 2. 146.
French (Bailly abrégé)
ῆς (ἡ) :
1 retranchement, amputation ; fig. ἀποκοπή τῶν χρεῶν PLUT abolition ou remise des dettes ; t. de gramm. apocope;
2 pente abrupte.
Étymologie: ἀποκόπτω.
Spanish (DGE)
-ῆς, ἡ
• Alolema(s): -ά A.Supp.841
I 1c. gen. obj. o abs. corte, amputación de miembros del cuerpo κρατός A.l.c., χειρῶν Diog.Oen.47.3.5, del cordón umbilical, Clem.Al.Paed.1.6.39, τοῦ στελέχους Gp.12.41.1
•sin rég., ref. a miembros del cuerpo ἀποκοπαὶ ἢ ἐν ἄρθρῳ ἢ κατὰ τὰ ὀστέα Hp.Mochl.34, Archig. en Orib.47.13.3, ref. a plantas, M.Ant.11.8
•πεδίων ἀ. final escarpado de un llano Plu.Phil.4.
2 cancelación χρεῶν And.Myst.88, Pl.R.566a, Lg.684e, 736c, juram. en D.24.149, Arist.Ath.6, ICr.3.4.8.23 (Itanos III a.C.), Plu.2.226b, D.C.Epit.7.14.3.
3 separación, divorcio βιβλίον ἀποκοπῆς libelo de separación Aq.De.24.3.
4 gram. apócope τῶν ὀνομάτων Arist.Po.1458b2, cf. A.D.Synt.6.11, Trypho Trop.p.198, Priscian.Inst.2.373, Macr.Exc.5.640, de Μέσση por Μεσσήνη Str.8.5.3, de expresiones braquilógicas usadas en los juramentos, como νὴ τόν, μὰ τόν Ph.2.271.
5 del estilo literario, etc. carácter abrupto, entrecortado Demetr.Eloc.238, ἀ. τοῦ ῥυθμοῦ ritmo entrecortado Demetr.Eloc.6.
6 ἐξ ἀποκοπῆς abrupta, repentinamente D.H.Th.52, tb. de una enfermedad ἐξ ἀποκοπῆς λυθῆναι curarse repentinamente Gal.7.441.
II c. gen. subjet. cesación, cese ἐμμήνων Sor.17.4, φωνῆς ἀ. pérdida de la voz, afonía Dsc.2.120, φωνῶν Gal.13.31, τῶν παθῶν Clem.Al.Strom.4.9.73
•reducción, rebaja ἐκ τῶν ... ἑτέρων (ταλάντων) UPZ 225.21 (Tebas II a.C.), τὰ ὑπὲρ ἀποκοπῆς ὀφειλόμενα PThmouis 1.112.19, 1.129.22 (II d.C.).
