δέλεαρ

English (LSJ)

ατος, τό, Ep. δεῖλαρ (q.v.); Ep. gen.

   A δελείατος Numen. ap. Ath.7.305a; dat. pl. δελέασσιν Opp.H.3.437: contr. in dat. δέλητι Hsch.; neut. pl. δέλητα cj. in Theoc.21.10:—bait, X.Mem.2.1.4, Plb.15.21.6 (pl.): metaph., δ. τινος bait for a person, E.Andr.264, cf. Fr.981.5, Luc. Rh.Pr.25 (pl.), etc.; τιμαὶ γάρ, ἆθλα, δ. ἂ ὁ θεὸς ἔδωκεν ἀνθρώποις Antipho Soph.49: c. gen. rei, an incitement to... ἡδονὴ κακοῦ δέλεαρ Pl.Ti.69d, cf. J.Ap.2.39; δ. σοφίης Epigr.Gr.880.6 (Cyzicus).

German (Pape)

[Seite 544] ατος, dat. δέλητι Hesych.; vgl. δόλος; τό, Köder, Lockspeise; Xen. Mem. 2, 1, 4; Anreizung, Plat. Soph. 222 e; ἡδονὴ μέγιστον κακῶν δέλεαρ Tim. 69 d; σοῦ, für dich, Eur. Andr. 263; Sp.

Greek (Liddell-Scott)

δέλεαρ: -ατος, τό, Ἐπ. δεῖλαρ. Καλλ. Ἀποσπ. 478 (ἴδε δόλος)· - δόλωμα, Ξεν. Ἀπομν. 2. 1, 4· μεταφ., δ. τινος, δόλωμα διά τι πρόσωπον, Εὐρ. Ἀνδρ. 264· μετὰ γεν. πράγμ., δελεαστικὴ παρακίνησις εἰς…, ἡδονὴ κακοῦ δέλεαρ, τὸ τοῦ Κικέρωνος esca malorum, Πλάτ. Τίμ. 69D· δ. σοφίης Ἐπιγρ. Ἑλλ. 880. 6·- ἐν τῇ δοτ. ἐνίοτε συνῃρ. δέλητι, Ἡσύχ.· καὶ ὀλίγη ἀμφιβολία ὑπάρχει ὅτι δέλητα εἶναι ἡ ὀρθὴ γραφὴ ἐν Θεοκρ. 21. 10· πρβλ. δελήτιον.

French (Bailly abrégé)

ατος (τό) :
appât, amorce ; fig. δέλεάρ τινος appât pour séduire qqn.
Étymologie: R. Δελ, tromper ; cf. δόλος = lat. dolus.

Spanish (DGE)

-ατος, τό

• Alolema(s): eol. βλῆρ Alc.404A

• Morfología: [gen. δελείατος Numen.Her.SHell.584.1; dat. δελῆτι Hsch.; plu. nom. δέλητα Theoc.21.10; dat. δελέασσιν Opp.H.3.437]
1 cebo (ζῷα) ἀγόμενα πρὸς τὸ δ. X.Mem.2.1.4, de peces, Arist.HA 534^a12, 534^b3, 5, Numen.Her.l.c., τὰ φυκιόεντα δέλητα Theoc.l.c., περὶ τὰ δελέατα καὶ τὰς ἄρκυς Plb.15.21.6, cf. Opp.l.c.
2 fig. cebo, medio de seducción γῆν δ. ἔχοντες E.Fr.981.5, δι' ἡδονῆς τὸ δ. πεποιημένον Pl.Sph.222e, cf. Plu.2.13a, Aristid.Quint.58.12, ἐπείρα ... τῆς διαφθορᾶς δ. Iambl.Fr.64, en plu., Antipho Soph.B 49, Luc.Rh.Pr.25, c. gen. τοιόνδ' ἔχω σου δ. tal es el cebo que tengo para seducirte E.Andr.264, δ. ... φρενῶν un cebo para mi mente E.IT 1181, ἡδονὴ κακοῦ δ. Pl.Ti.69d, cf. Longin.32.5, I.Ap.2.284, δ. σοφίης Epigr.Gr.880.6 (Cízico, imper.).

• Etimología: De *g^u̯el°H^u̯1°r neutr. en -r de una r. *g^u̯el°H^u̯1- ‘tragar’, ‘garganta’, que da lugar a aaa. kela, rus. głot, por disim. de g^u̯ - H^u̯1 > g - H^u̯1, cf. tb. βλῆρ < βλῆϝαρ < *g^u̯leH^u̯1°r.