ἐρετμόν
Χρόνος δ' ἀμαυροῖ πάντα κεἰς λήθην ἄγει → Diesque celat omnia atque oblitterat → Die Zeit verdunkelt alles, gibt's dem Vergessen preis
English (LSJ)
τό,
A oar, poet. for κώπη, πῆξαί τ' ἐπὶ τύμβῳ ἐρετμόν Od.11.77, cf. 23.276, Pi.P.4.18, E.El.433(lyr.), etc. ; εὐῆρες ἐ. Od.11.121,129, etc. : pl., εὐήρε' ἐ. ib.125 ; ἐρετμοῖσι φρύξουσι Orac. ap.Hdt.8.96, cf. E.IA1388 (troch.), IT1485 : metaph., πτερύγων ἐ. A.Ag.52 (anap.). II = τὸ ἀνδρεῖον αἰδοῖον, Hsch. (A fem. form ἐρετμαῖς = κώπαις is found in Hsch.)
German (Pape)
[Seite 1025] τό, im sing. seltener als das Folgde, im plur. die gew. Form, das Ruder, εὐήρε' ἐρετμά , Od. 11. 124 u. öfter; sonst bleibt das, genus unentschieden.
Greek (Liddell-Scott)
ἐρετμόν: τό, Λατ. remus, ποιητ. ἀντὶ κώπη, πῆξαί τ’ ἐπὶ τύμβῳ ἐρετμὸν Ὀδ. Λ. 77, πρβλ. Ψ. 276, Πίνδ., Αἰσχύλ., κλ.· εὐῆρες ἐρετμὸν Ὀδ. Λ. 121, 129, κτλ.· οὕτω, κατὰ πληθ., εὐήρε’ ἐρετμὰ αὐτόθι 124· ἐρετμοῖσι Χρησμ. παρ’ Ἡροδ. 8. 96· ἐρετμὰ Εὐρ. Ι. Α. 1388, Ι. Τ. 1485: ― ἐπὶ πτερύγων, ἴδε τὸ ῥῆμα ἐρέσσω ΙΙ. 1. ΙΙ. «τὸ ἀνδρεῖον αἰδοῖον» Ἡσύχ.
French (Bailly abrégé)
οῦ (τό) :
rame.
Étymologie: ἐρέσσω.
English (Autenrieth)
oar. (Od. and Il. 1.435.) (The cut, from an antique vase, represents a different way of working the oars from that of the Homeric age; see cut No 120.)
English (Slater)
ἐρετμόν
1 oar “ἁνία τ' ἀντ ἐρετμῶν δίφρους τε νωμάσοισιν” (P. 4.18)