εὔκολος

English (LSJ)

ον, (κόλον):    I of persons, easily satisfied, contented with one's food, Ἐρμείας AP9.72 (Antip.); εὔ. τῇ διαίτῃ Plu.Lyc.16; τὸ εὔκολον τῆς διαίτης Id.Galb. 3: but, in earlier authors,    2 of the mind, opp. δύσκολος, easily satisfied, contented, good-natured, ὁ δ' εὔ. μὲν ἐνθάδ', εὔ. δ' ἐκεῖ, of Sophocles, Ar.Ra.82, cf. Arist.Rh.1381a31: Sup., Max.Tyr.26.2: c. dat., εὔ. πολίταις at peace with them, Ar.Ra. 359; εὔ. ἑαυτῷ Pl.R.330a; εὔ. πρὸς τοὺς συνήθεις Plu.Fab.1: c. inf., εὔ. φέρειν ἧτταν Id.2.629a. Adv. -λως calmly, εὐχερῶς καὶ εὐ. ἐξέπιεν Pl.Phd. 117c, cf. Isoc.9.3 (v.l. -κλεῶς) ; εὐ. φέρειν τι Arist.EN1100b31, cf. Anaxandr.53.4; εὐ. ἔχειν Lys.4.9; εὐθύμως καὶ εὐ. ζῆν X.Mem.4.8.2; carelessly, διειλέχθαι Pl.Sph.242c: Comp. -ώτερον, ἀποθανούμεθα Plu.2.235c; -ωτέρως Steph. in Gal.1.294 D.; also -ώτερον κρατῆσαι more easily, Polyaen.5.13.2.    3 ready, agile, AP5.205.2 (Leon.); of soldiers, ἐλαφροί, εὔ., εὐχερεῖς Poll.1.130; τὴν ἀναπνοὴν οὐκ εὔ. Aret. SD1.15.    4 rarely in bad sense, easily led, prone, πρὸς ἀδικίαν Luc.Merc.Cond.40; -ώτεροι ταῖς ὀργαῖς Plu.2.463d; τὰ ἀνόητα καὶ εὔ. Philostr.VA3.28.    II of things, easy, οὐ γὰρ εὐκόλῳ ἔοικεν Pl.R. 453d, cf. Prm.131e: Sup. -ώτατοι Id.Lg.779e; easy to understand, LXX 2 Ki.15.3. Adv. Comp. -ώτερον more easily, Ph.2.211.    2 lithe, εὔ., ὑγρομελής, of the pyrrhich, Poll.4.96.    III epith. of Hermes at Metapontum, Hsch.; of Asclepius at Epidaurus, IG4.1260.

German (Pape)

[Seite 1075] (κόλον), eigtl. mit dem Essen leicht zufriedengestellt, Ggstz δύσκολος (was zu vgl.); so von den Spartanern εὔκολοι ταῖς διαίταις καὶ ἄσικχοι Plut. Lyc. 16; τὸ εὔκολον τῆς διαίτης, Genügsamkeit, Galb. 3; übh. leicht zufrieden zu stellen, gutmüthig, καὶ κόσμιος Plat. Rep. I, 329 d; mit ἐπιεικής zusammengestellt ibd. 330 a; von Sophokles wird gerühmt εὔκολος μὲν ἐνθάδ', εὔκολος δ' ἐκεῖ, Ar. Ran. 82; πολίταις 359; dem φιλόνεικος u. δύσερις entgegengesetzt, Arist. rhet. 2, 4; πρός τινα, Plut. Fab. 1 u. öfter. Allgemeiner, leicht. οὔ μοι δοκεῖ εὔκολον εἶναι τὸ τοιοῦτον οὐδαμῶς διορίσασθαι Plat. Parm. 131 e, vgl. Rep. V, 453 d Legg. IV, 708 b; öfter bei Sp.; selten im schlimmen Sinne, εἰς ὀργήν Schol. Ar. Equ. 41; πρὸς ἀδικίαν Luc. merc. cond. 40; leichtfertig, λόγοι ἀνόητοι καὶ εὔκ. Philostr. – Adv. εὐκόλως, ruhig, leicht, μάλα εὐχερῶς καὶ εὐκ. ἐξέπιε Plat. Phaed. 117 c; διειλέχθαι, behaglich, ohne rechten Ernst, Soph. 242 c; εὐκόλως ἔχειν Lys. 4, 9; φέρειν τὰς ἀτυχίας Arist. Eth. 1, 11; von Sokrates ἐθαυμάζετο ἐπὶ τῷ εὐθύμως καὶ εὐκ. ζῆν Xen. Mem. 4, 8, 2.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 accommodant, d’humeur douce, facile : εὔκολός τινι, πρός τινα, affable, bienveillant pour qqn;
2 qui se laisse aller facilement à, enclin à;
Cp. εὐκολώτερος, Sp. εὐκολώτατος.
Étymologie: εὖ, κόλον.