φλογερός
From LSJ
εἰργόμενον θανάτου καὶ τοῦ ἀνάπηρον ποιῆσαι → excluding death and maiming, short of death or maiming
English (LSJ)
ά, όν, = foreg.,
A blazing, flaming, fiery-red, σέλας E.Hel.1127 (lyr.); αἰθήρ Id.El.991 (anap.); ἀκτῖνες A.R.4.126: Comp. -ώτερον ἔγχος IG14.2012.20 (Sulp.Max.): metaph. of love, φ. πῦρ, ὀϊστός, AP5.238 (Paul.Sil.), 9.443 (Id.).
German (Pape)
[Seite 1292] = φλόγεος, brennend, leuchtend, feuerroth; σέλας Eur. Hel. 1136; αἰθήρ El. 991; ἄστρον Anacr. 59, 36.
Greek (Liddell-Scott)
φλογερός: -ά, -όν, (φλὸξ) ὡς καὶ νῦν, ἐκπέμπων φλόγας, πυρώδης, ἔχων χρῶμα φλογός, σέλας Εὐρ. Ἑλ. 1126· αἰθὴρ ὁ αὐτ. ἐν Ἠλ. 991· ἀκτῖνες Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 126· ― μεταφορ., ἐπὶ ἔρωτος, Ἀνθ. Παλατ. 5. 239., 9. 443.
French (Bailly abrégé)
ά, όν :
enflammé, ardent, resplendissant.
Étymologie: φλόξ.
