ἀφρόντιστος
Εὔτολμος εἶναι κρῖνε, τολμηρὸς δὲ μή → Audentiam tibi sume, non audaciam → Entschlossen zeige Mut, doch nicht Verwegenheit
English (LSJ)
ον,
A thoughtless, heedless, X.Smp. 6.6; Ἔρως Theoc.10.20; ἐς τὸ ἀ. ἐπαίρεσθαι D.C.47.11. Adv. -τως without taking thought, inconsiderately, S.Tr.366, Timo 67.3; ἀ. ἔχειν to be heedless, X.Cyr.1.6.42; πρὸς τὸ μέλλον Plb.3.79.2; euphem. for ἄφρων εἶναι, S.Aj.355. 2 without causing anxiety, Ruf. ap. Orib.45.30.20. II Pass., unthought of, unexpected, ἐμοὶ δ' ἀγὼν ὅδ' οὐκ ἀ. . . ἦλθε A.Ag.1377.
German (Pape)
[Seite 415] 1) sorglos, unbekümmert, Xen. Symp. 6, 6; τινός, um etwas, Plut.; ἀφροντίστως ἔχειν Xen. Cyr. 1, 6, 42. – 2) unvorhergesehen, Aesch. Ag. 1350. – 3) wahnsinnig, ἔρως Theocr. 10, 20; ὡς ἀφροντίστως ἔχει, er ist seiner Sinne nicht mächtig, Soph. Ai. 348.
Greek (Liddell-Scott)
ἀφρόντιστος: -ον, ὁ μὴ φροντίζων, ἄφροντις, ἀμέριμνος, ἀδιάφορος, Λατ. securus, Ξεν. Συμπ. 6, 6· ἔρως Θεόκρ. 10. 20· ― μετὰ γεν., τοῦ καλοῦ Πολύβ. 38. 1, 5. ― Ἐπίρρ. -τως Σοφ. Τρ. 366 Τίμων παρὰ Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 11. 1· ἀφρ. ἔχειν Ξεν. Κύρ. 1. 6, 42· ἀλλ’ ὡσαύτως, κατ’ εὐφημισμὸν ἀντὶ τοῦ ἄφρων εἶναι Σοφ. Αἴ. 355. ΙΙ. παθ., περὶ οὗ δὲν ἐσκέφθη τις, ἀπροσδόκητος, ἐμοὶ δ’ ἀγὼν ὅδ’ οὐκ ἀφρ… ἦλθε Αἰσχύλ. Ἀγ. 1377.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 dont on ne se préoccupe pas, inattendu;
2 libre de soucis.
Étymologie: ἀ, φροντίζω.
Spanish (DGE)
-ον
I 1de pers. irreflexivo, imprudente εἰ. ἀ. ἐκαλούμην X.Smp.6.6, ὡφρόντιστος Ἔρως Theoc.10.20, ψυχή D.C.55.15.7
•subst. τὸ. ἀ. imprudencia ἐς τὸ ἀ. ὑπὸ τοῦ ... περιχαροῦς ἐπαίρεσθαι D.C.47.11.5.
2 de abstr. inesperado ἐμοὶ δ' ἀγὼν ὅδ' οὐκ ἀ. ... ἦλθε A.A.1377.
II adv.
1 sin cuidado, despreocupadamente μηδέποτ' οὖν ἀ. ἔχε X.Cyr.1.6.42, δεῖ ... μὴ ἀ. αὐτῶν ἔχειν Aen.Tact.29.2, cf. Plb.3.79.2, Hld.1.2.2.
2 insensatamente, sin pensar δηλοῖ δὲ τοὔργον ὡς ἀ. ἔχει S.Ai.355, οὐκ ἀ. S.Tr.366, οὐκ ἀ. πατὴρ ... ἔθηκεν ... σωτηρίαν E.Med.914, ἀ. ... κατὰ ταὐτὰ μὴ προσέχων Timo SHell.841.3.
Greek Monolingual
-η, -ο (AM ἀφρόντιστος, -ον)
αφημένος χωρίς φροντίδα, παραμελημένος
αρχ.
1. αμέριμνος
2. αδιάφορος.