εὔπρυμνος
Τίς, ξένος ὦ ναυηγέ; Λεόντιχος ἐνθάδε νεκρὸν εὗρέ σ᾿ ἐπ᾿ αἰγιαλοῦ, χῶσε δὲ τῷδε τάφῳ, δακρύσας ἐπίκηρον ἑὸν βίον· οὐδὲ γὰρ αὐτὸς ἥσυχος, αἰθυίῃ δ᾿ ἶσα θαλασσοπορεῖ. → Who art thou, shipwrecked stranger? Leontichus found thee here dead on the beach, and buried thee in this tomb, weeping for his own uncertain life; for he also rests not, but travels over the sea like a gull.
English (LSJ)
ον,
A with goodly stern or poop, νῆες Il. 4.248, B.12.150, cf. Hp.Ep.14, E.IT1000, 1357; πλάται Id.IA723.
German (Pape)
[Seite 1091] mit schönem Hintertheil, wohlverziertem Spiegel, νῆες Il. 4, 248; Eur. I. T. 1000; πλάται I. A. 723.
Greek (Liddell-Scott)
εὔπρυμνος: -ον, ἔχων καλὴν πρύμναν, νῆες Ἰλ. Δ. 248, Εὐρ. Ι. Τ. 1000, 1357
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
à la belle poupe, à la poupe solide.
Étymologie: εὖ, πρύμνα.
English (Autenrieth)
(πρυμνή): of ships, with well-built or decorated sterns, Il. 4.248†.
Greek Monolingual
εὔπρυμνος, -ον (Α)
με ωραία πρύμνη («νῆες... εὔπρυμνοι», Ομ. Ιλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + πρυμνός «πρύμνη»].
