παρασπονδέω
τούτων γάρ ὄνομα μόνον κοινόν, ὁ δέ κατά τοὔνομα λόγος τῆς οὐσίας ἕτερος → though they have a common name, the definition corresponding with the name differs for each (Aristotle, Categoriae 1a3-4)
English (LSJ)
A break a compact or treaty, D.7.36, 18.71, Onos.37.3 ; εἴς τινα D.H.2.72. II trans., 1 π. τινάς break faith with them, Plb.1.7.8, cf. Plu.Sull.3 ; τοὺς παρεσπονδηκότας τὰς πόλεις IG 22.687.32 :—Pass., suffer by a breach of faith, Plb.3.15.7, J. BJ1.19.4 ; ὑπό τινος Id.Vit.59. 2 π. πίστεις, δεξιάς, violate pledges, etc., D.H.6.30, 7.46.
German (Pape)
[Seite 499] gegen das Bündniß od. den Vertrag handeln; ἠδίκει καὶ παρεσπόνδει καὶ ἔλυε τὴν εἰρήνην, Dem. 18, 71; Sp., εἴς τινα, D. Hal. 2, 98. u. τινά, Jemanden durch Bundbrüchigkeit verletzen, gegen ihn den Bund brechen, Pol. 1, 7, 8; Plut. Sull. 3; auch πίστεις, δεξιάς, D. Hal. 6, 30. 7, 46; auch pass., παρεσπονδημένοι Pol. 3, 15, 7, u. öfter, wie D. Hal. 6, 80; Plut. Timol. 30 u. a. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
παρασπονδέω: εἶμαι παράσπονδος, τὰς σπονδὰς καὶ συνθήκας παραβαίνω, Δημ. 85. 22., 248. 20· εἴς τινα Διον. Ἁλ. 2. 98. ΙΙ. μεταβ., 1) π. τινα, παραβαίνω τὴν ὀφειλομένην εἴς τινα πίστιν, παρεσπόνδησαν τοὺς Ρηγίνους Πολύβ. 1. 7, 8· παρασπονδῆσαι τὸν ἕτερον Πλουτ. Σύλλ. 3. - Παθ., οὕς οὐ περιόψεσθαι παρεσπονδημένους Πολύβ. 3. 15, 7, κλ. - Καθ’ Ἡσύχ.: «παρεσπονδημένοι· ἔκθεσμοι, παρηνομημένοι». 2) παρασπονδῶ πίστεις, δεξιάς, παραβαίνω ὑποσχέσεις μεθ’ ὅρκων γενομένας, κλ., Διον. Ἁλ. 6. 30., 7. 46.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
1 intr. violer un traité, une convention;
2 tr. violer ou trahir au mépris de la foi jurée : τινα qqn ; τι violer une parole, un traité ; οἱ παρεσπονδημένοι PLUT ceux qui sont victimes d’une violation de la foi jurée.
Étymologie: παρά, σπονδή.
