παράβακχος
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
ον,
A like a Bacchanal, theatrical, Plu.Dem.9; θειασμός Eun.VSp.499 B.
German (Pape)
[Seite 471] neben dem Bacchus, der bacchischen Wuth nahe, Plut. Dem. 9.
Greek (Liddell-Scott)
παράβακχος: -ον, ὅμοιος βακχεύοντι, θεατρικός, Πλουτ. Δημοσθ. 9.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
transporté de fureur.
Étymologie: παρά, Βάκχος.
Greek Monolingual
-ον, ΜΑ
μσν.
άτακτος
αρχ.
όμοιος με βακχεύοντα, βακχικός, θεατρικός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)- + βάκχος].
Greek Monotonic
παράβακχος: -ον, όμοιος με βακχιστή, θεατρικός, σε Πλούτ.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
παρά-βακχος -ον als een bacchante, in extase.
Russian (Dvoretsky)
παράβακχος: одержимый как бы вакхическим неистовством Plut.
