ἀντίμαχος
αὐτόχειρες οὔτε τῶν ἀγαθῶν οὔτε τῶν κακῶν γίγνονται τῶν συμβαινόντων αὐτοῖς → for not with their own hands do they deal out the blessings and curses that befall us
English (LSJ)
ον,
A capable of meeting in war, τινί App.Hisp.9.
German (Pape)
[Seite 255] (μάχη), widerstreitend, Ath. IV, 154 f; = ἀξιόμαχος, App. Hisp. 9.
Greek (Liddell-Scott)
ἀντίμᾰχος: -ον, ὁ ἐναντίον τινὸς μαχόμενος, ἀντίπαλος, τινὶ Ἀππ. Ἱππ. 9., πρβλ. Ἀθήν. 154F.
Spanish (DGE)
-ον
enemigo comparable Poet. (Pi.?) en POxy.2736.2a.2, οὐ γὰρ εἶναί τινας ἀντιμάχους αὐτοῖς ἔτι ἐπὶ Ῥωμαίους App.Hisp.9
•simpl. contrario, adversario, enemigo εἶς ... τις ... τῶν ἀντιμάχων χιλίους ἀναιρήσει Ps.Callisth.2.16B, c. dat. ἀ. τῇ τῶν Ἀρειανῶν αἱρέσει Ath.Al.Syn.11.1 (p.238.38), cf. Isid.Pel.Ep.M.78.292B.
Greek Monolingual
-η, -ο (AM ἀντίμαχος, -ον)
ο εχθρικός
μσν.- νεοελλ.
ο αντίπαλος, ο εχθρός
νεοελλ.
1. ο αντίξοος, ο ανάποδος
2. ο αντιπαθής, ο κακός
το ουδ. ως ουσ. μσν.-νεοελλ. προμαχώνας, οχύρωμα
νεοελλ.
1. αντέρεισμα, αντηρίδα
2. αντίδοτο, αντιφάρμακο.
