κλόπιος

English (LSJ)

α, ον, (κλώψ)

   A thievish, artful, μῦθοι Od.13.295; χείρ AP9.249 (Maec.); ὁδός APl.4.123.

German (Pape)

[Seite 1456] diebisch, listig, verstohlen; λήξειν ἀπατάων μύθων τε κλοπίων Od. 13, 294; χείρ Qu. Maec. 10 (IX, 249); στείχειν κλοπίην ὁδόν, von Dieben, Ep. ad. 289 (Plan. 123).

Greek (Liddell-Scott)

κλόπιος: -α, -ον, (κλὼψ) κλοπικός, δόλιος, ἔχων τάσιν πρὸς τὴν κλοπὴν ἢ τὴν ἀπάτην, μῦθοι Ὀδ. Ν. 295· χεὶρ Ἀνθ. Π. 9. 249, Πλανούδ. 4. 123.

French (Bailly abrégé)

α, ον :
fourbe, artificieux.
Étymologie: κλοπή.

English (Autenrieth)

deceitful, Od. 13.295†.

Greek Monolingual

κλόπιος, -ία, -ον (AM) κλοπός
απατηλός, δόλιος («λήξειν ἀπατάων μύθων τε κλοπίων», Ομ. Οδ.).

Greek Monotonic

κλόπιος: -α, -ον (κλέπ-τω), κλοπικός, δόλιος, μῦθοι, σε Ομήρ. Οδ.

Russian (Dvoretsky)

κλόπιος:
1) воровской, хитрый, лживый (μῦθοι Hom.);
2) воровской, вороватый (χείρ Anth.).

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κλόπιος -α -ον [κλοπή] bedrieglijk.

Middle Liddell

κλόπιος, η, ον κλέπτω
thievish, artful, μῦθοι Od.