ἀκανθοφόρος
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
ον,
A producing thorns, Thphr.HP3.18.2. 2 prickly, ἐχῖνος Nonn.D.13.421.
Greek (Liddell-Scott)
ἀκανθοφόρος: -ον, ὁ ἀκανθώδης, ὁ ἔχων ἀκάνθας, ἐχῖνος, Νόνν. Δ. 13. 421. 2) ὁ φέρων ἢ παράγων ἀκάνθας, Γρηγ. Ναζ.
Spanish (DGE)
-ον
• Prosodia: [ᾰ-]
1 espinoso ἐχῖνος Nonn.D.13.421, fig. de la sensualidad, Isid.Pel.Ep.M.78.321A.
2 que produce espinos γῆ Origenes Io.6.58, Cyr.H.Catech.2.4, Gr.Naz.M.37.1530.
Greek Monolingual
-ο(ν) (Α ἀκανθοφόρος)
1. (για ζώα και φυτά) αυτός που έχει επάνω του αγκάθια
«ἀκανθοφόρος ἐχῑνος» (Νόννος, Δίον. 13, 421)
2. (αγρός) όπου φυτρώνουν αγκάθια.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἄκανθα + -φόρος < φέρω.
ΠΑΡ. ακανθοφορώ].
